Nu moet ik het waarmaken. Dat is het gevoel dat zich als druk laat vertalen en zich een beetje nestelt tussen de oren bij de jongste van de Velzeboer-zussen. Na het afhalen van twee gouden medailles, op de 1500 meter (in de herkansing na een tuimelpartij van Michelle, Zoë Deltrap en Diede van Oorschot) en de 500 meter, klinkt het met opluchting in haar stem: “Het is gelukt, dat is heel mooi. Er was meer druk, maar ik heb laten zien dat ik er goed mee ben omgegaan”, oordeelde de Culemborgse, niet vergetend dat de opdracht iets gemakkelijker is geweest, om de simpele reden dat ’s lands betere meiden in de discipline allen ontbreken in de Elfstedenhal van Leeuwarden.
“Dat maakt dat ik wat meer heb kunnen meegaan in de dingen die zij doen (de tegenstandsters, red.). Het zal de buitenwereld bovendien wat minder interesseren, denk ik, of je tweede of derde wordt. Maar ja, Nederlands kampioene worden of niet, dat maakt wel uit. Ik ben heel blij met mijn eerste seniorentitels, al realiseer ik me dat m’n zus er niet bij is, dat een Selma (Poutsma, red.) ontbreekt en ook Suzanne (Schulting, red.). Dat neemt niet weg dat ik weet dat ik dit seizoen erg vooruit ben gegaan. In de World Tour heb ik bewezen dat ik op de 1000 meter een A-finale kan rijden. Mijn niveau is goed, en dat dit dan het resultaat is, vind ik fijn.”
