De Japanse schaatskampioene Miho Takagi heeft, naast haar gouden medaillereeks tijdens de afgelopen twee wereldbekers op de langebaan, enorme winst geboekt op haar hardnekkige huidproblemen. De aanhoudende jeuk, die haar tot voor kort nog flink belemmerde, lijkt nu langzaam onder controle te komen, waardoor ze weer op topniveau kan presteren.
Afgelopen zomer had de 30-jarige Takagi ernstige huidklachten die zich over haar hele lichaam openbaarden. Kortgeleden nog, tijdens het Japans kampioenschap, waren vooral haar handen dusdanig aangetast dat ze met verband om haar handen moest schaatsen. “Mijn handen waren echt een groot probleem,” vertelt Takagi. Ze had haar huid opengekrabd, wat leidde tot zwellingen en vochtophopingen. Ondanks deze ongemakken bleef ze in de races als snelste over de finish komen.
Onder begeleiding van haar Nederlandse coach Johan de Wit besloot de Japanse haar levensstijl drastisch te veranderen om haar huidproblemen aan te pakken. Ze schakelden de hulp in van een soort biochemicus en deden genetische tests om te ontdekken waar Takagi mogelijk allergisch of intolerant voor was. Uit deze onderzoeken bleek dat haar darmmicrobioom – het geheel van micro-organismen in de darmen – uit balans was. Dit zou een mogelijke oorzaak kunnen zijn van haar huidklachten.
Deze bevindingen leidden tot een streng dieet, gebaseerd op gepersonaliseerde voedingsadviezen. Hoewel de resultaten niet direct zichtbaar waren, begon Takagi’s lichaam zich geleidelijk te herstellen. “Het kan zes maanden tot een jaar duren voordat haar darmmicrobioom volledig in balans is,” legt De Wit uit, “maar de eerste veranderingen in haar gezondheid zijn al merkbaar.” De combinatie van wetenschappelijke inzichten en Takagi’s ongeëvenaarde discipline heeft ervoor gezorgd dat ze steeds meer grip krijgt op haar huidongemakken.
De Wit is onder de indruk van haar vastberadenheid. “Ze weet precies wat ze wel en niet mag eten en wijkt daar niet van af.” Dankzij deze toewijding slaagt Takagi erin de huidklachten stap voor stap te overwinnen, wat ook haar algehele welzijn heeft verbeterd. Eén van de grootste voordelen voor Takagi is dat ze nu beter slaapt. Maandenlang had ze last van slapeloze nachten door de aanhoudende jeuk, maar dat is nu verleden tijd. “Ik kan eindelijk weer goed slapen,” zegt ze opgelucht. “Ze voelt dat ze de goede kant op gaat, dus we blijven hiermee doorgaan,” aldus De Wit.
Op het ijs toont Takagi vorm. Tijdens de recente wereldbekerwedstrijden in Azië behaalde ze dubbel goud op de 1000 meter en won ze twee keer de schaatsmijl. Toch blijft ze kritisch op haar eigen prestaties. “Mijn tijd was niet zo snel. Ik voel dat ik nog meer kan. Wat moet ik doen om sneller te schaatsen?” vraagt ze zich constant af.
Volgens De Wit heeft Takagi nog niet haar volledige potentieel bereikt. “Haar conditie is uitstekend en ze is sterker dan vorig jaar, maar het komt er nog niet helemaal uit in de wedstrijden. Ze kan sneller, vooral in de eerste ronden van haar races, maar misschien durft ze dat nog niet volledig aan te gaan,” merkt hij op. Hij vermoedt dat Takagi soms op safe speelt en zich nog niet volledig durft te pushen, wat haar belemmert om de afstanden overtuigender te winnen. “Ik zie dat ze het kan in de trainingen,” aldus de coach, die zich ervan bewust is dat de mentale druk om elk jaar op topniveau te presteren zwaar is voor een atleet.
Wanneer Takagi gevraagd wordt naar de Nederlandse schaatssters, lacht ze en zegt: “Joy Beune staat in de Playboy,” waarna ze snel toevoegt: “Ik was alleen maar verrast.” Ze toont ook bewondering voor jong talent, zoals Angel Daleman, die zowel op de shorttrackijzers als op de langebaan uitblinkt. “Ze is nog zo jong en haar niveau is al zo hoog.” Over haar competitie met Jutta Leerdam merkt de Japanse op: “Ik probeer altijd sneller te schaatsen dan haar tijdens de eerste 600 meter, want dat is het grootste verschil tussen ons.” Takagi benadrukt dat deze sterke tegenstandsters haar motiveren in plaats van intimideren. “We maken elkaar beter.” De Wit, lachend: “Nee, zij maken Miho beter!”
Het schaatsen in Japan, vooral op de M-Wave ijsbaan in Nagano, gaf de 30-jarige kampioene een extra boost. “Ik hou van schaatsen in Japan. We kennen de ijsbaan door en door, het publiek is enthousiast en we krijgen veel hulp van de Japanse medewerkers hier.” Haar vader, die als toeschouwer aanwezig was, gaf haar extra steun. “Ik voel me dankbaar wanneer hij naar de ijsbaan komt om mijn races te zien.”
Tijdens de wereldbekerwedstrijden werd Takagi niet alleen door haar vader, maar ook door haar zus en oud-schaatsster Nana gesteund, die tegenwoordig als televisiecommentator verslag doet van schaatswedstrijden. “Ik zie haar bij bijna iedere wedstrijd.” De band met haar familie blijft sterk, ook al zijn ze vaak ver van elkaar verwijderd. Via de familiegroepsapp blijven ze in nauw contact.
