Pas 21 jaar en nog nooit op Zweeds natuurijs geschaatst. Wat zal Veerle van Koppen mooie herinneringen overhouden aan haar vuurdoop in Lulea. Ze pakte haar eerste zege, door in het zonnetje solo over de streep te komen.
“Fantastisch. Echt fantastisch”, luidt de eerste reactie van de winnares van de Grand Prix 4 | LKAB Luleå Marathon. Anderhalf ronde voor het einde, met nog zo’n dertien kilometer te gaan, sprong Van Koppen weg bij het peloton. Esther Kiel had haar op pad gestuurd. Kiel, Open Nederlands kampioene natuurijs, legt uit: “Ik had een botte schaats en vertrouwde niet volledig op mijn sprint. Daarom moesten we los zien te komen. Blijven aanvallen, gaf ik mee aan Veerle.”
Het was een van de scenario’s die op dinsdagavond besproken was tijdens de teambespreking. Een ontsnapping door Van Koppen of Gioya Lancee, zodat Kiel zich kon voorbereiden op de sprint. Omdat Lancee de strijd vroegtijdig moest staken, was het aanvalswerk toevertrouwd aan de Zuid-Hollandse. Ze demarreerde op het zware stuk met tegenwind. Niet met de intentie om aan een lange solo te beginnen, ze verwachtte vroeg of laat ingerekend te worden door de concurrentie. “Dat kopwerk zou de andere rijdsters energie kosten, terwijl Esther kon sparen voor de sprint.”
De voorsprong op het peloton groeide echter gestaag, omdat Van Koppen in een constant tempo doortrok. Ze keek niet achterom, focuste zich alleen op de slagen die ze moest maken. Ze negeerde de pijn in haar benen, want al eerder in de race had ze een flinke krachtsinspanning moeten leveren toen ze na een val een ronde achter het peloton had gereden.
Alsof ze ingesteld stond op de cruise control schaatste Van Koppen richting de finish. De eindstreep kwam steeds dichterbij, in tegenstelling tot het peloton. “Pas 150 meter voor de streep had ik door dat ik zou kunnen winnen. Blijven rijden en alles geven”, schoot door haar hoofd. Na ruim tachtig kilometer mocht ze haar armen in de lucht steken en pakte ze haar eerste zege op het hoogste niveau.
“Het moet nog een beetje indalen”, vertelt de schaatsster amper een kwartier na haar eerste wedstrijd op de Botnische Golf. “Het kunstijsseizoen ging hartstikke goed. Ik pakte voor het eerst podiumplekken. Ook op de Weissensee reed ik sterk. Ik vond het fantastisch daar. Nu begint de reeks in Zweden heel goed.”
De Nederlands kampioene junioren van 2023 moest deze winter een groot gat opvullen met Evelien Vijn en Lancee. Na het vertrek van Merel Bosma, Ineke Dedden en Elsemieke van Maaren stond Eelco Kooistra voor een grote uitdaging. Hij koos voor jonge talenten om een nieuwe koers in te slaan met de ploeg. De vrouwen ontwikkelden zich snel. “Veerle heeft het allemaal zelf gedaan”, vertelt Kooistra. “Op de Weissensee, haar eerste wedstrijden op natuurijs, ging het per race beter. Ik was benieuwd of ze er nog een stapje bij kon doen in Zweden. Het antwoord heb ik gekregen. Het is echt genieten.”
Kooistra vervolgt: “Vandaag zagen we haar kracht: lang op een tempo doorschaatsen. Ze gaat altijd door, heeft volgens mij ook niet een keer achterom gekeken. Als je op je 21ste al een wedstrijd wint, dan belooft het nog wat”, klinken de woorden van een trotse coach.
