Na griep is de wereldtitel een feit voor Irene Schouten: ‘Was echt in paniek’

De secuur uitgestippelde voorbereiding op het wereldkampioenschap werd ruw verstoord door ziekte, die haar een week geleden trof. Een paar dagen lag ze in bed en sloot ze zich af van de ploeg om verdere besmetting in de ploeg te voorkomen, pas begin deze week werd het wat beter. “Ik was zo pissig. Heel de tijd was ik bezig met ontsmetten, niet in de buurt komen van zieke mensen, wegblijven van grote groepen. Je wilt hier even lunchen op de universiteit (bij de ijsbaan, red.), maar denk je: Daar zijn te veel mensen en kan ik ziek worden. Ik sluit me voor alles af en toch krijgt de griep je eronder...” 

Zo werd de belangrijkste week van het seizoen een race tegen de klok voor Schouten. “Het ging wekenlang best goed, bij de World Cup in Québec zag je dat al. En toen werd ik ziek, daardoor raakte ik wel echt in paniek. Heb huilend op m’n kamer gezeten. Dit ga je niet menen, dacht ik. Het hele jaar zet ik alles op het WK en dan loopt het op dit moment in de soep...” 

Na een paar taaie dagen ging het mondjesmaat beter, maar draaide ze een aangepast programma. Schouten is niet vies van hard en veel trainen, maar merkte in aanloop naar deze race dat ze heel rustig moest blijven. “Ik reed de ijstrainingen op techniek, heb de grenzen niet opgezocht. Ze reden me aan alle kanten voorbij, dat vond ik mentaal best zwaar.” Schouten was zich echter bewust van het feit dat haar herstel van levensbelang zou zijn voor de 3 kilometer. “Misschien is het mijn redding geweest dat ik rustig aan moest doen en niet als een gek getraind heb.” 

Conclusie: het viel allemaal net goed voor Schouten. De tijden in alle races op de 3 kilometer vielen, vrijwel alle vrouwen kwamen zichzelf tegen. Schouten begon hard omdat het zo makkelijk ging en dat was uiteindelijk haar redding: “Het knalde er in één keer in, de ene bocht ging het nog goed en de volgende schoot de verzuring er vol in. Ik ontplofte ineens.” Het werd een zware kluif om aan de finish te komen, maar er was maar één optie. Lachend: “Doorgaan.” Met haar wapen in de laatste rondjes trok Schouten haar eerste wereldtitel over de streep. “Op de een of andere manier heb ik daar wel vertrouwen in, keek even naar het bord hoe groot mijn voorsprong was. Het was vier of vijf tienden en dan weet ik gewoon: Oké, als ik nu blijf zitten en klappen maak, dan pak ik hem.” 

Voor Schouten was het na brons in 2021 en zilver in 2023 eindelijk raak op de 3 kilometer. “Daar ben ik onwijs trots op. Het is net goed gevallen, twee dagen geleden had ik dit niet gekund. Je kunt zeggen dat ik echt mazzel heb gehad. Of dat ik het juist goed aangepakt heb...”