Groot feest in het Italiaanse kamp na de mass start. Andrea Giovannini troefde tijdens de laatste World Cup zowel Jorrit Bergsma (in de race) als Bart Hoolwerf (klassement) af. Vooral Hoolwerf liet zich in de luren leggen door de Italiaan. Marijke Groenewoud greep na een inhaalrace haar vijfde zege van de winter.
Voorafgaand aan de laatste World Cup waren de verschillen bovenin het klassement van de mannen klein. Bart Hoolwerf had met een voorsprong van negen punten op Bart Swings de beste papieren voor zijn eerste eindzege. Met Jorrit Bergsma moest hij de wedstrijd controleren, zodat hij in de laatste rondes zijn wapen, de sprint, kon inzetten.
Hoolwerf liet het werk over aan Bart Swings, de nummer twee van het klassement die op de eerste ontsnappingspoging reageerde. De groep van acht man sterk die halverwege de koers vertrok werd echter door beide Barts niet teruggehaald. Hoolwerf had niet door dat een van zijn grootste concurrenten zich verschool tussen de aanvallers: Andrea Giovannini.
Ook Jorrit Bergsma bevond zich in de voorste gelederen. De stayer besloot zich niet af te laten zakken naar het pelotonnetje om het gat dicht te rijden voor zijn kompaan. Omdat het verschil al te groot was, ging hij voor eigen kansen. Op z’n Bergsma’s demarreerde hij twee rondes voor het einde. Giovannini zat op zijn post, bleef in het kielzog van de Nederlander en troefde hem af op het laatste stuk. Ook Jae-Won Chung schoof zijn voet eerder over de streep dan Bergsma, waardoor hij na afloop de bronzen medaille ontving.
“In zo’n groepje ben ik altijd gevaarlijk”, blikte Bergsma terug. “Mijn aanval kwam misschien net te vroeg. Giovannini reageerde heel scherp. Het is wel zonde dat we hier het klassement niet pakken. Ik kon niet meer zoveel doen voor Bart, want het gat was al geslagen.”
Hoolwerf zelf trok bij de NOS gelijk het boetekleed aan. “Ik liet de koplopers gaan omdat ik dacht dat er geen gevaarlijke mannen voor het klassement zaten. Heel stom, maar ik zag niet dat de Italiaan in de voorste groep zat.”
Een halfuurtje voordat de mannen reden, had Marijke Groenewoud haar vijfde overwinning op de mass start gepakt. Al was dit wel een van de spannendere edities deze winter. Met anderhalve ronde te gaan zat Groenewoud niet zoals gewoonlijk comfortabel in de rug van leidster Elisa Dul. Ze moest vanaf plek zeven naar voren schaatsen. “Vlak voor de bel wilde ik versnellen, maar ik twijfelde een slag te lang. Lollo (Francesca Lollobrigida, red.) trok de sprint aan, waardoor ik opgesloten zat. Ik moet hier weg, maar hoe?, dacht ik.”
Groenewoud koos de kortste route aan de binnenkant en waaierde op de laatste honderd meter naar buiten uit, om op het laatste rechte stuk nog drie rijdsters in te halen. Met een klein verschil was ze uiteindelijk als eerste bij de finish, vlak voor Ivanie Blondin. Rapport van Marijke Groenewoud na een weekendje schaatsen? Negende op de 1500 meter, zesde op de 3000 meter, winst op de marathon, ploegenachtervolging én mass start.
Voorstander van het onderdeel of niet, de mixed relay levert altijd spektakel op. Met name bij de wissels is het chaos ten top. Deze editie in Thialf was daarop geen uitzondering. Op het moment dat Angel Daleman uit de bocht kwam om af te geven aan Wesly Dijs, dook de Duitser Hendrik Dombek voor haar op. “Hij kwam ineens aangereden en zat voor mij. Ik klap er volle bak tegenaan. Dag, opzouten”, was de reactie Daleman, die vond dat zij geen fout maakte. De scheidsrechters oordeelden anders en wezen haar aan als schuldige van Dombeks val. Zo kon er een streep door de zilveren medaille van het duo. Het werd door alle valpartijen, mislukte wissels en diskwalificaties een uniek podium met Zwitserland, Spanje en Polen.
De beelden nadat Daleman om de Duitser heen was gegaan:
