Niet Lulea, maar Tomaszow is het theater van Tjerk de Boer

Na de goede 5 kilometer in Thialf (6.17,19, een persoonlijk record) kreeg de Weidumer al te horen dat hij rekening moest houden met een reis naar Tomaszow Mazowiecki, waar dit weekend de vijfde langebaanwereldbeker gehouden wordt. “Er was een kans, maar ik moest tot maandag afwachten of het definitief zo zou zijn”, geeft De Boer een inkijkje in het onzekere bestaan van een topsporter. “Ik had de keuze, want ik kon ook naar Zweden.” Daar worden deze week marathons op natuurijs afgewerkt met de Swedish 200 van zaterdag als klapstuk. “Op dit moment is het een mooie ervaring om naar Polen te gaan, vandaar dat ik die keuze gemaakt heb.”

De Boer motiveerde zijn keuze om naar Polen te gaan door middel van zijn optreden op de Spielplatz der Natur in Oostenrijk, halverwege vorige maand. “Op de Weissensee ging het op zich prima, maar natuurijs is nog steeds vrij nieuw voor me”, verklaart hij. “Dit was het tweede jaar. Ik deed mijn best en probeerde mijn steentje bij te dragen aan de ploeg. Schaatsen op natuurijs is een vak apart, daar moet ik in groeien en dat heeft tijd nodig. Qua inhoud kom ik nog iets tekort.” De Fries erkent dat het een vreemde gewaarwording is dat zijn ploeggenoten uit de marathonploeg, waar hij het hele jaar mee optrekt, nu zonder hem rijden in Lulea. “Een lastige keuze, het voelt een beetje egoïstisch om nu voor mezelf te kiezen.”

De Boer heeft het plezier in het langebaanschaatsen hervonden. De zoon van oud-marathonschaatser Piet de Boer begon op de shorttrackbaan, maar stapte enkele jaren geleden over naar de langebaan waar hij zich richtte op de 1000 en 1500 meter. Wat volgde was een strijd tegen blessures, de druk en zichzelf. De Boer was er klaar mee. Hij wilde stoppen. Tot Arjan Stroetinga hem voor de start van het vorige seizoen verleidde tot een avontuur in het marathonschaatsen. Met succes. Op zijn thuisbaan in Heerenveen won hij de Rein Zwart Bokaal. De Boer gaat goed op de lange inspanningen die horen bij een leven als marathoncrack en rolde zo afgelopen zomer ook weer in het langebaanschaatsen. Niet meer op de korte afstanden, maar op de 5 en 10 kilometer.

“In de training ging het al een tijd heel goed”, zegt De Boer, die door de bemoedigende simulaties (twaalf rondjes binnen- en buitenbaan tijdens een training om een 5 kilometer na te bootsen) de smaak te pakken kreeg. “Daarom pakte ik de trainingswedstrijden ook weer op. Elke keer verbeterde ik me. Dat gaf me vertrouwen, waardoor ik dacht: ik kan het dus wel. Mijn focus lag op de lange afstanden en zo is het een beetje gaan lopen.” Toch was de aanloop naar de grote toernooien in Thialf lang. “Ik had vorig jaar geen vijf kilometer gereden. Door een trainingskamp kon ik deze winter de Holland Cup-limiet niet rijden en mocht ik niet meedoen aan die reeks. Er zat niets anders op dan de A-limiet schaatsen tijdens een oefenwedstrijd in Thialf en dat lukte ruim. Toen ging het balletje rollen.”

Daarmee sleepte hij een startbewijs voor het World Cup Kwalificatietoernooi in de wacht en kon hij ook later dit seizoen acteren op het hoogste niveau. “Ik was goed op de momenten dat het moest, daarmee komt het plezier automatisch terug”, zegt De Boer. Het optreden op de Weissensee, waar De Boer in twee van de drie koersen finishte, was een zware trainingsprikkel in dienst van het Daikin NK Afstanden. Daarna nam hij gas terug en dat heeft gewerkt. De Fries zit goed in zijn vel en staat niet te veel stil bij de route die hij de laatste jaren heeft afgelegd. “Het loopt gewoon lekker, zowel in de marathon als op de langebaan. Ik probeer er niet over na te denken, blijf doen waar ik mee bezig ben. Ga rustig op deze manier door, dat werkt het beste.”