Nikki Noordergraaf volgt haar skeelerhart op weg naar de top

Noordergraaf start dit weekend in Lagos voor het eerst in een wedstrijd in het tenue van Ka-Li Skate. Naamgevers van het team zijn Kalon Dobbin (skeeler- en schaatscoach) en Livio Wenger (skater en langebaanschaatser). Het gezelschap hoort bij Team Arena Geisingen, de ploeg die vooral op marathons gericht is. Ka-Li richt zich korte en lange afstanden op de piste, precies de specialiteit van Noordergraaf. “Marathons op skeelers hoef ik nu nog niet zo nodig te rijden, maar ik was regelmatig in Geisingen omdat mijn vriend (de Deense skeeleraar Magnus Jeppesen, red.) daar traint en woont”, vertelt de 21-jarige vanuit de Portugese badplaats. “Ik had rond wedstrijden dikwijls contact met Livio en kreeg in december de vraag of ik bij Ka-Li Skate wilde rijden.”

Ze had best nog een jaar bij het voor haar vertrouwde Atom Skates kunnen blijven, waar ze de eerste twee jaren van haar skeelercarrière reed. Ze had er een prima plekje, kreeg goede spullen en presteerde heel aardig. En toch, interesse uit Geisingen – het Europese skeelerwalhalla – is onweerstaanbaar. “Het eerste jaar reed ik best veel samen met Bente Kerkhoff, maar die heeft zich meer op het schaatsen gericht”, motiveert Noordergraaf haar keuze. In Geisingen heeft ze uitstekende faciliteiten en een betere trainingsgroep. “Ik kan altijd met goede atleten skeeleren in Geisingen en kan me tijdens wedstrijden optrekken aan goede atleten. Echt superfijn.” Een logische stap voor de Woubrugse, die ook dit seizoen weer haar pijlen gericht heeft op het EK (Gross Gerau, Duitsland) en WK (Beidaihe, China).

Het is overigens niet zo dat Noordergraaf de afgelopen maanden vaak te vinden was in het skeelerstadion van Geisingen. Dat was vooral te wijten aan het feit dat ze voor de ploeg van Edward van Dijk marathons reed in de Topdivisie, wat komend seizoen een vervolg krijgt bij Okay-Vreugdenhil Dairy Foods. Intussen nestelde Noordergraaf zich in de nationale top van het inlineskaten, maar internationaal om de prijzen meedoen was nog een ander verhaal. Ze haalde afgelopen zomer in Oostende de EK-finale op de 1000 meter, maar liep een diskwalificatie op. Op de relay werd Nederland gepiepeld door de organisatie en vloog Noordergraaf er met teamgenotes Berber Vonk en Lianne van Loon door een onterechte diskwalificatie vroegtijdig uit. Eerder haalde ze tijdens het NK in Rotterdam het maximale eruit met drie keer zilver, ondanks een ontstoken verstandskies in de voorbereiding en de nasleep daarvan tijdens het toernooi.

Het zat dus niet mee, maar de potentie is er. Zeker nu de investering in het schaatsen meer duurvermogen opgeleverd heeft, moet dat helpen om aansluiting te krijgen bij de internationale skeelertop. Dat is namelijk iets anders dan geregeld podiums rijden in Nederlandse wedstrijden. Voorwaarde is dat ze goed luistert naar haar lichaam, iets waar ze moeite mee heeft, de klassieke uitspraak van wielrenner Joop Zoetemelk die haar vader geregeld als advies aanhaalt (‘Je wint de Tour in bed’) ten spijt. “Vooral in de winter heb ik dat, dan wil ik het liefst zoveel mogelijk doen. Ik vind schaatsen heel leuk, maar er hangt voor mij minder vanaf dan in het inlineskaten. Schaatsen doe ik in dienst van het skeeleren, maar wil ook hard trainen en zorgen dat ik goed begin aan de zomer. Dan is het belangrijk dat ik rust pak, dat was lange tijd niet mijn sterke punt. Gelukkig gaat dat steeds beter, al vind ik die gretigheid ook een voordeel: ik hoef mezelf nooit te motiveren voor een training.”

De teksten van Noordergraaf zijn doorspekt van de liefde voor het skeeleren. Een aantal jaar geleden liet ze het shorttracken voor wat het was en koos volledig voor de spectaculaire zomersport. Een keuze met het hart, zegt ze. “Als kleintje begon ik met shorttrack in Zoetermeer en deed ik het skeeleren er een beetje bij in de zomer. Drie zomers geleden besloot ik volledig te gaan voor het skeeleren.” Een weloverwogen keuze, maar ook eentje waar een risico aan kleefde. “Ik was bang dat ik er spijt van zou krijgen, shorttrack was alles voor mij. We zaten met de groep altijd samen in Dordrecht, deed alles met diezelfde mensen. Ik dacht echt: ik verlies alles als dit wegvalt.”

Het tegendeel bleek waar voor Noordergraaf, die volop geniet van de vrijheid die het skeelerleven haar biedt. “Eigenlijk realiseerde ik mij dat het geen gezonde situatie was om altijd met dezelfde mensen tijd door te brengen en hetzelfde te doen.” Als inlineskatester leeft ze meer een leven als vrijbuiter. “Het is me heel goed bevallen en ik ben zo blij dat ik die keuze gemaakt heb. Ik ben veel vrijer, kan de trainingen doen waarvan ik denk dat ze goed zijn en kan zelf wedstrijden uitzoeken. Het is een eind om steeds naar Geisingen te rijden, maar het levert zoveel moois op. Dat heb ik er graag voor over.”