Voor wie nog geen weet had van de verhoudingen in het marathonpeloton bestaat na de Vier van Noord-Holland geen twijfel meer. Marijke Groenewoud is de onbetwiste nummer één. Ook in de vierde en laatste wedstrijd van de reeks wisten de andere ploegen nog geen antwoord te vinden op de vraag hoe de 25-jarige Friezin te kloppen is.
De andere ploegen moesten het doen met de kruimels. Esther Kiel had voorafgaand aan het nieuwe vierdaagse evenement haar zinnen gezet op een trui, en dat lukte. In Amsterdam hoefde ze niet eens de tussensprints te winnen om het lotenpak veilig te stellen. Haar ploeg Puur ICT-BTZ liet nog een sprankje ploegenspel zien, met name in de finale toen Veerle van Koppen en Evelien Vijn om beurten demarreerden.
Het mocht niet baten. Team Zaanlander verloor nooit de controle en de tandem Groenewoud-Kerkhoff ontspoorde ook op de slotdag niet. “We hebben eigenlijk elke dag een beetje op eenzelfde manier de koers ingevuld, dus ook voor vandaag hebben we niet veel veranderd.” Met Groenewoud aan kop en Kerkhoff erachter in de sprint hebben de twee vrouwen een manier gevonden om het peloton hun wil op te leggen.
Het koersverloop op de slotdag, met honderd ronden op het programma, kende in tegenstelling tot de eerdere dagen enkele sprankelende momenten. Een vroege kopgroep van twaalf vrouwen leek in eerste instantie grote kans te maken op een ronde voorsprong. Een goede samenwerking kwam helaas niet op gang en het spektakel bleef uit. Even later reed het peloton weer gegroepeerd. Ook latere groepen met Tessa Snoek en Jet Fransen kregen geen ruimte.
Zo kon het gebeuren dat Groenewoud op eenvoudige wijze haar vierde zege in evenzoveel dagen kon noteren. “Maar het was geen makkie hoor”, haast Groenewoud zich te vermelden. “Dat is het namelijk nooit. En vandaag was niet onze beste koers. We hebben een beetje achter de feiten aangelopen en moesten best wel wat gaten dichten.”
Bij Jillert Anema kwam langs de kant intussen het stoom uit de oren, vanwege het laffe koersverloop en de manier waarop zijn vrouwen gaten bleven dichtrijden in plaats van te ‘springen’. “Dat hadden we ook zo bedacht”, legt Groenewoud uit. “Alleen, Bente en ik waren vandaag gewoon niet snel genoeg om die sprong te maken. Dus we namen het hele peloton elke keer mee. Daar was Jillert boos over.”
Ondanks die kink in de kabel viel aan de dominantie van Team Zaanlander niet te tornen. “Vier dagen op rij 1 en 2, dat is ook wel bijzonder. Misschien moet de rest ook een keer op een andere manier gaan koersen. Ze geven zich eigenlijk bij voorwaarden al gewonnen. Zo lijkt het soms. Het is nu elke keer een beetje hetzelfde en dat lijkt me ook niet heel motiverend. Deze dag wilden we dan wel een mooie koers maken. Alleen ja, we deden het zelf gewoon niet goed genoeg.”
Na een lange trip naar Azië, een trainingskamp in de Spaanse zon en vier dagen koers in Noord-Holland gaat Groenewoud een korte rustperiode in. Over twee weken staat het Daikin NK Allround voor haar op de planning. Kerst wordt dus ‘gewoon’ thuis gevierd. Daar kijkt Groenewoud naar uit: “Gisteren hebben we met mijn moeder een kerstboom gescoord, daar kan ik nu heerlijk van genieten.”
