Henie had haar sportieve talenten niet van een vreemde. Vader Wilhelm was een voormalig wereldkampioen baanwielrennen (1894, Antwerpen) en succesvol langebaanschaatser. Kleine Sonja had in haar jeugd voor verschillende sporten kunnen kiezen - ze blonk ook uit in skiën, tennis, zwemmen en paardrijden - maar besloot uiteindelijk voor dezelfde sport te gaan als haar oudere broer Leif: kunstrijden.
De familie Henie had aan geld geen gebrek en dus kreeg Sonja alle medewerking om de top te bereiken. De Noorse werd van school gehaald en haar vader huurde toptrainers van over de hele wereld in om zijn dochter de beste opleiding te geven, onder wie de beroemde Russische ballerina Tamara Karsavina.
Het duurde niet lang tot alle inspanningen tot successen leidden. Op haar tiende won Henie - vier jaar nadat ze haar eerste schaatsen kreeg als een kerstcadeau - haar eerste Noorse kampioenschap en in 1924 deed ze voor het eerst mee aan de Olympische Spelen. Het elfjarige meisje werd nog achtste en laatste in Chamonix, maar in de jaren daarna zou ze het kunstrijden gaan domineren.
In 1927 veroverde de veertienjarige Henie haar eerste van tien wereldtitels op rij en een jaar later werd ze in Sankt Moritz de jongste olympisch kampioene in de geschiedenis. Dat record van vijftien jaar en tien maanden werd pas zeventig jaar later in Nagano verbeterd door de Amerikaanse Tara Lipinski.
In het Zwitserse St. Moritz, waar het tijdens het kunstrijtoernooi zo warm was dat er rode vlaggen op het (buiten)ijs waren geplaatst om de hele slechte plekken aan te geven, versloeg Henie de Oostenrijkse Fritzi Burger, de vrouw die het meest te lijden zou hebben onder de dominantie van de elegante Noorse. "Ik had twee echtgenoten", zei Burger vele jaren later, toen ze in de VS woonde en Fritzi Russell heette. "Zij versloeg me zelfs daarin. Ze had er drie."
En inderdaad, Henie was zo goed als onverslaanbaar - ook al dachten haar concurrentes dat ze daar soms de hulp van (Noorse) juryleden voor nodig had. Volgens de New York Times veroverde Henie in haar schaatscarrière, die tot en met 1936 duurde, 1473 trofeeën, medailles en bekers.
Daar zaten drie gouden olympische plakken bij. De Noorse was in 1932 en in 1936 ook de beste op de Spelen. Geen enkele andere vrouw heeft drie olympische titels op haar naam staan in het kunstrijden. Henie zorgde voor een revolutie in de sport door het gebruik van choreografie uit het ballet, het dragen van mooie jurken en het inpassen van nieuwe technieken.
"Technisch was ze niet veel beter dan wij waren", zei haar concurrente Fritzi Russell. "Maar ze had meer uitstraling. Ze had de meeste uitstraling die ik ooit gezien heb."
Dat verklaart waarom Henie nog bekender werd na haar sportieve loopbaan. De Noorse werd na haar derde olympische titel een filmster. "Ik wil met schaatsen in films hetzelfde doen als Fred Astaire doet met dansen", verklaarde ze de stap.
Twentieth Century Fox gaf de 'Koningin van het IJs' een contract dat haar direct een van de best betaalde actrices in Hollywood maakte. Haar eerste film, 'One in a Million', waar ze 400.000 dollar voor kreeg, was een groot succes.
Met haar acteerwerk en ijsshows verdiende Henie, die in 1941 de Amerikaanse nationaliteit kreeg, in haar topjaren miljoenen. Ze was een grote ster, ondanks het feit dat ze aan populariteit verloor vanwege een foto, waarin ze bij de Spelen van 1936 in het Duitse Garmisch-Partenkirchen de hand schudde van Adolf Hitler.
Toen een aan leukemie lijdende Henie - die volgens een biografie die na haar dood uitkwam geobsedeerd was door geld en seks - in 1969 overleed op een vlucht van Parijs naar Oslo, was ze één van de tien rijkste vrouwen ter wereld.
Aftellend naar de Olympische Winterspelen in Sotsji belicht schaatsen.nl elke dag een olympisch moment.