Ouders van schaatstalent Angel Daleman: 'Geniet van elke dag'

De spanning begint al voor de start van een race. “De zenuwen bouwen op. Het is een gevoel dat je niet kunt uitleggen. Je voelt je hart door je hele lichaam bonken,” vertelt Emile, die met Bellina bij zoveel mogelijk wedstrijden van hun dochter aanwezig is. Of het nu gaat om de Jeugd Olympische Spelen in het Koreaanse Gangneung of het WK Shorttrack Junioren in het Poolse Gdanks, geen reis is hen te ver. Bellina: “We zijn erg dankbaar dat onze werkgevers ons de ruimte bieden dit samen met Angel te kunnen beleven.”

Tijdens het World Cup Kwalificatietoernooi had de familie Daleman weinig te klagen. Angel behaalde drie persoonlijke records en twee wereldbekertickets. Bellina moet het allemaal nog even verwerken: “Plotseling zie je je dochter paginagroot in de krant staan, dat is bijzonder.”

Vanaf het moment dat Angel haar eerste stappen zette, was het duidelijk dat ze geen gemiddeld kind was. Ze liep al toen ze negen maanden was, en volgens haar ouders was ze altijd in beweging. Emile: “Angel was echt een meisje dat precies wist wat ze wilde.” Bellina knikt instemmend en voegt eraan toe: “Ze was altijd al zo’n ‘gifkikker’ en voortdurend bezig met iets nieuws leren.”

Dat Angel een geboren talent was, werd al snel duidelijk. “Ze kon al zo makkelijk op skates staan toen ze nog maar twee jaar was,” herinnert Emile zich. “En ze was altijd al heel goed in balanceren. Zelfs op naaldhakken kon ze lopen in haar kleutertijd.” Het was niet alleen haar fysieke talent dat opviel, maar ook haar vastberadenheid. “Angel had altijd iets competitiefs in zich. Ze wilde winnen, altijd.”

Angel komt uit een sportieve familie. Haar tantes, Melanie en Maureen de Lange, deden als shorttracksters mee aan de Olympische Spelen in Nagano, haar broer Jayden voetbalde in de jeugd bij Feyenoord en zus Luna schaatste ook. Toch springt Angel eruit, niet alleen door haar talent, maar ook door haar doorzettingsvermogen. Het feit dat Angel zich nu heeft geplaatst voor de World Cups in Nagano, waar haar tantes ook schaatsten, maakt het extra speciaal.

Haar ouders bewonderen Angels gedrevenheid en discipline. Emile merkt op dat Angel al tijdens het inrijden voor een training haar bewegingen perfectioneert. “Ze is continu bezig met haar techniek,” zegt hij. Bellina voegt toe dat Angel telkens honderd procent geeft, wat volgens haar een familiekaraktereigenschap is. Het gezinsmotto Never Give Up is zelfs op Emiles lichaam getatoeëerd, en Angel draagt de woorden she flies by her own wings op haar rug.

Naast haar gedrevenheid heeft Angel ook een grappige kant. Haar ouders lachen wanneer ze vertellen dat Angel, zonder het zelf door te hebben, altijd haar tong uitsteekt tijdens het schaatsen. “Het is haar manier van ontspannen,” legt Bellina uit.

Toch hebben de Dalemans ook zware tijden gekend. Het verlies van hun eerste zoon, Milan, die overleed na een zwangerschap van 40 weken, heeft diepe sporen achtergelaten. “Geniet van elke dag”, is sindsdien hun mantra geworden. Dit verlies heeft hun familiebanden versterkt en hun kijk op het leven veranderd. Bellina vertelt dat het hen geleerd heeft de kleine dingen in het leven te waarderen, iets wat ze ook hun kinderen hebben meegegeven.

Het proces van loslaten is een belangrijk aspect van het ouderschap van een topsporter. Vroeger hielpen Bellina en Emile Angel met alles, van het strikken van haar veters tot het slijpen van haar schaatsen. Maar sinds Angel op haar vijftiende naar Heerenveen verhuisde, waar ze sinds dit seizoen traint met TeamNL Shorttrack en de langebaanploeg van Jac Orie, hebben beide ouders haar meer los moeten laten. Bellina: “Het was een grote stap, maar Angel wist precies wat ze wilde.” Ze vond het moeilijk om haar dochter zo ver weg te brengen, maar het was de juiste keuze. Angel werd met Jenning de Boo goed opgevangen in een gastgezin, en dat gaf de ouders rust.

Dit loslaten was niet nieuw voor Emile en Bellina. Ze hadden een soortgelijke ervaring met hun zoon, die ooit bij Feyenoord voetbalde. Toen hij negen was, mochten zijn ouders hem afzetten bij de kleedkamer en niet meer mee naar binnen. “Op een gegeven moment moeten ze het zelf doen,” zegt Emile. Bellina voegt toe: “Je moet het voor jezelf ook loslaten, anders maak je jezelf gek.”

Angels verhuizing bracht ook rust in hun gezinsleven. “In het begin voelde het vreemd zonder Angel, want ze is echt een aanwezige persoonlijkheid,” vertelt Bellina. Maar de trots overheerst. Angel heeft laten zien dat ze zelfstandig is en haar keuzes goed kan maken.

De betrokkenheid van Bellina en Emile bij Angels carrière is groot, elk op hun eigen manier. Bellina is de verzorgster, degene die Angel belt als ze ergens mee zit. Luna, Angels zus, is ook een grote steun. De twee zussen zijn volgens Bellina 'twee handen op één buik'. Emile daarentegen geeft Angel vooral peptalks wanneer het tegenzit. “Ik probeer haar te laten inzien dat fouten erbij horen en dat het belangrijk is daarvan te leren,” vertelt hij. “Ik focus altijd op wat goed ging en probeer haar duidelijk te maken dat het niet het einde van de wereld is als iets niet gaat zoals gepland.”

Als het gaat om Angels toekomst zijn Bellina en Emile vol vertrouwen. Angel heeft haar zinnen gezet op de Olympische Spelen van 2026 in Milaan, zowel voor de langebaan als het shorttrack. En vier jaar later wil ze voor beide disciplines gaan. Ondanks de hoge verwachtingen en de druk die met topsport komen, blijft het voor Bellina en Emile belangrijk dat Angel geniet van haar reis. “Als ze maar lacht en plezier heeft,” aldus Bellina. “Dan weten we dat het goed is.”