Het Vikingskipet dreef Peder Kongshaug vooruit tijdens zijn 1500 meter. De Noor wist dat hij favoriet was op het koningsnummer en maakte in eigen huis die verwachtingen helemaal waar. “Ik heb genoten van de druk.”
“Deze honderd seconden, daar heb ik de afgelopen vijf à tien jaar zo hard voor gewerkt. Ik ben heel blij”, laat de nieuwe wereldkampioen 1500 meter weten. Kongshaug won met de ploegenachtervolging in 2022 olympisch goud, maar pakte op mondiaal niveau nog geen individuele hoofdprijs. “De afgelopen weken heb ik genoten van de druk die deze thuiswedstrijd met zich meebracht. Het wakkerde het vuur in mij extra aan. Ik wist voor vandaag dat ik de beste zou zijn.”
Toch leek twee dagen geleden zijn gouden ambities in gevaar te komen. De Noor viel tijdens de ploegenachtervolging. Hoewel hij in eerste instantie dacht dat de valpartij geen fysieke schade had aangericht, begon hij een paar uur later last te krijgen van zijn heup. “Ik maakte me gisteren behoorlijk zorgen. Alles waar ik voor getraind heb, is verloren, dacht ik. Mijn heup voelde zo slecht, dat ik niet kon schaatsen.”
Gelukkig stond Kongshaug zondagochtend een stuk beter op. “De pijnstillers hebben me vandaag geholpen. Bovendien wist ik dat ik zo goed was dat ik zelfs met een pijnlijke heup nog kon winnen. In mijn race heb ik een mooie battle met Ning laten zien.” Het was een prachtig schouwspel voor het publiek. Ronde na ronde kwamen de Noor en de Chinees Zhongyan Ning gelijktijdig over de streep, geen van beiden kon een gat slaan. Tot de laatste honderden meters. “Ik was ervan overtuigd dat ik een betere slotronde zou hebben”, blikt Kongshaug terug op het moment dat hij Ning aftroefde. De 23-jarige schaatser had zijn raceplan afgestemd op zijn opponent. “Ik heb van de koning, Kjeld Nuis, geleerd dat je het maximale moet halen uit je tegenstander. Hij doet dat altijd.”
Maar zelfs nadat hij zijn naam bovenaan het scorebord zag staan was Kongshaug niet zeker van zijn zaak. “Ik twijfelde of het genoeg zou zijn. Kjeld, waarschijnlijk de beste 1500 meter-schaatser ooit, en Jordan Stolz moesten nog aan de start verschijnen. Het was te vroeg om te juichen. Die slotronde van Jordan vond ik zenuwslopend. Hij kwam heel dicht bij mijn tijd. Gelukkig had ik wat karma over”, lacht Kongshaug. Daarmee doelt hij op het moment enkele weken geleden. Tijdens de World Cup in Polen dacht hij Stolz te hebben verslaan, maar na het corrigeren van de tijd kwam hij bedrogen uit. In Hamar viel het voor Kongshaug de goede kant op en was hij zevenhonderdsten sneller dan de Amerikaan.
“Wat mijn titel nog mooier maakt, is dat iedereen die eraan heeft bijgedragen op de tribune zit: mijn vrienden, familie en sponsoren. Ik kijk ernaar uit vanavond een glas champagne met ze te drinken”, vertelt Kongshaug. Niet alleen zij waren trots, ook zijn goede vriend die op het middenterrein stond: ploeggenoot Sander Eitrem. “Hij was aan het huilen, terwijl hij na zijn eigen titel op donderdag geen traantje hoefde te laten. Dan zie je wat voor geweldige band we hebben.”
Rijdt hij of meldt hij zich af? Die vraag hing de afgelopen twee weken rondom Kjeld Nuis, nadat hij in Thialf met zijn voet tegen een stoel had getrapt met als resultaat een paar hechtingen in zijn hak. Uiteindelijk won hij de race tegen de klok. Met een mindere voorbereiding, een hoop zorgen in zijn hoofd en een gezwollen hak stond hij twee keer aan de start. Zaterdag vloeiden de tranen nog rijkelijk na een mindere 1000 meter. “Alles kwam eruit”, blikt Nuis terug op dat moment. “Ik heb vannacht nauwelijks kunnen slapen. Toen pas voelde ik spijt van het incident met mijn poot.”
Toch wist de meervoudig olympisch kampioen de knop om te zetten. “Ik hield me vast aan mijn sterke opening van gisteren. Vandaag heb ik 1100 meter heel goed gereden, dat was echt van een hoog niveau. Maar de een na laatste bocht zette ik niet goed op, mede uit angst om de pion te raken. Daar verloor ik snelheid. Ik zat slechts zeventienden af van goud, dichterbij dan gisteren. Peder is de terechte winnaar”, erkent Nuis.
