Uitchecken. Wat hij, die kleine 33-jarige, lichtvoetige ijsdanser uit het team van Royal A-ware, ermee bedoelt, is het verstand uitschakelen. Want als een schaatser begint te denken hoe beroerd dat glijden gaat zodra een ijsvloer in yoghurt verandert, blokkeert de sportman of -vrouw. Het brein dus op nul en bikkelen tegen de dooiomstandigheden, dat is wat Den Hertog deze donderdagmiddag als beste doet. “Niemand kan zich verschuilen. Zo wordt het een heel eerlijke wedstrijd waarin ik gelukkig erg goed ben geweest en over had toen de situatie erom vroeg”, klinkt het lachend. “Leuk is het niet hoor, en lekker geschaatst heb ik evenmin, maar ik denk dat anderen nog minder hebben genoten, haha!”
In een zinnetje weet hij keurig de beslissende fase van de afvaltocht onder woorden te brengen. Het behelst de ronde waarin hij de jacht heeft geopend op Crispijn Ariëns, de diesel die nimmer opgeeft maar wiens cruisesnelheid halverwege de tachtig kilometer te laag blijkt op het werkijs van de Weissensee. Een minuut voorsprong smelt nog vlugger dan de dikke ijsplaat onder hem, omdat Den Hertog, ook dankzij zijn lichte postuur en korte prikslag, plots kan vliegen. Het is tevens een kwestie van ervaring die de weg wijst. “Jordy (Harink, red.) en ik weten wanneer wat er moet gebeuren in de koers. Dat is goed uitgevoerd vandaag.”
