'Plezier bij mensen is voldoening'

Albert van Brakel (66) uit Heelsum is een vrijwilliger pur sang. Met enthousiasme vertelt hij over al zijn bezigheden binnen de schaatssport. En dat is nogal wat. Op verschillende fronten heeft hij als vrijwilliger inmiddels z’n steentje bijgedragen. "Ik heb altijd aan een breed scala werkzaamheden meegeholpen en tijdens evaluaties wordt dankbaar gebruik gemaakt van mijn expertise vanuit mijn ervaring. Het is wel prettig wanneer je op die manier wat bij kunt dragen."

Sinds wanneer doet u al vrijwilligerswerk binnen het schaatsen?
"Echt actief eigenlijk vanaf 1991 met de oprichting van Schaatstrainingsgroep Renkum/Heelsum. Daarvoor was ik ook wel bij verscheidene verenigingen ad hoc als vrijwilliger bezig op de achtergrond, maar nog niet echt in verenigingsverband. Zodra er handkracht werd gevraagd, sprong ik daarop in. Dat heb ik toch wel jaren op die manier gedaan."

"Maar wacht, mijn allereerste vrijwilligerswerk binnen het schaatsen was eigenlijk al in 1963. Als jongen van vijftien jaar. Ik had een Indische vriend die in een opvangcentrum voor gerepatrieerde Indische Nederlanders in Bennekom woonde, de Zonnebloem. Samen met hem heb ik, met toestemming van de directeur, op het parkeerterrein bij het centrum een ijsbaantje aangelegd. Die mensen hadden nog nooit ijs en sneeuw gezien, dus dat was een hele ervaring. Daar heb ik toen die Indische kinderen het schaatsen geleerd. Dat was geweldig."

Schaatsen heeft u van thuis uit meegekregen. Geldt dat ook voor vrijwilligerswerk?
"Jazeker. Schaatsen heb ik inderdaad van mijn vader op houtjes op de boerensloot achter ons bedrijf geleerd en vrijwilligerswerk werd gestimuleerd door mijn ouders. Organiseren en met elkaar iets voor elkaar krijgen, zat er al heel vroeg in. Op de lagere school richtte ik eigen voetbalclubjes op en nodigde ik andere scholen uit om tegen elkaar te voetballen. Dat kon mooi op het land bij onze boerderij."

In 1991 was u initiatiefnemer voor de oprichting van STG Renkum/Heelsum. Hoe kwam u daartoe?
"Dat is een bijzonder verhaal. Ik was ook altijd actief in het buurthuis en daarvan kende ik een buurtgenoot, Ben van der Meijde. We spraken elkaar wel, maar we hadden nooit samen over schaatsen gesproken. Toen ik in 1985 deelnam aan de Elfstedentocht werden we bij de kluunplaats in Harlingen vervoerd op platte karren en moesten we later op hooibalen onze schaatsen aantrekken. Naast mij stond iemand op om weer te vertrekken en ik keek hem aan en dacht ‘verrek, dat is Ben’. We woonden hemelsbreed 200 meter van elkaar, maar wisten niet dat we allebei schaatsten."

"Later bleek dat elke zondagochtend vanuit Heelsum een groepje naar Deventer ging om te schaatsen, terwijl ik vaak op zondagmiddag met mijn kinderen daar naar toe ging. Ik trainde zelf ook op dinsdag- en donderdagmiddag en toen wij elkaar een keer in Deventer tegenkwamen, is het idee ontstaan om samen te gaan. Het was economischer om te carpoolen en bovendien stimuleert het ook om samen te trainen. In 1991 hebben we STG Renkum/Heelsum opgericht. Ik was initiatiefnemer, voorzitter, trainer en later teamcoach van marathonteams die naar de Weissensee gingen."

En u deed/doet nog meer vrijwilligerswerk.
"Ik ben ook altijd adviseur van beide ijsverenigingen in de gemeente Renkum geweest. IJsvereniging ‘Vooruit’ en de Oosterbeekse IJsvereniging. Daarnaast ben ik nog medewerker van een programma voor schaatsen voor jongeren en jong volwassenen met beperkingen."

U bedoelt ‘Schaatsen op Maat’ bij de Nijmeegse Schaatsvereniging?
"Inderdaad. Ik ben nu inmiddels drie jaar coördinator en ik geef ook trainingen. Je kunt daarbij denken aan rolstoelen die op het ijs komen of een groep die zichzelf met schaatsen kan bewegen op het ijs. Aan een rekje of los. Soms is die begeleiding echt één-op-één. Daar hebben we heel veel vrijwilligers voor nodig."

"Begin 2012 heeft een selectie uit die trainingsgroep deelgenomen aan het European Shorttrack Event in Heerenveen. Dat was hartstikke leuk met onder andere deelnemers uit Oekraïne, Rusland en Hongarije. We hebben daar twee keer goud, vier keer zilver en drie keer brons gewonnen. Daan en Dominique, uit onze groep, zijn uiteindelijk begin dit jaar met Team Holland naar de Special Olympic Winter Games in Zuid-Korea geweest."

En u kon niet met hen mee.
"Dat klopt. Ik had al direct gezegd dat ik niet kon vanwege andere verplichtingen op de Weissensee. Niet zozeer vanwege algemeen werk, zoals jury of EHBO, maar ik had de taak op me genomen om een tentoonstelling samen te stellen over 25 jaar Alternatieve Elfstedentocht Weissensee. Ik heb een jaar lang van alles bij elkaar verzameld, want binnen de stichting was helemaal geen archief. Maar ik heb jaren in het presentatiewerk gezeten, ik was vroeger hoofd van reclame en decoratie, dus dat lag me wel."

Hoelang bent u zelf betrokken bij de AEW?
"Afgelopen jaar was de twintigste keer dat ik naar de Weissensee ben geweest. Eerst als deelnemer aan de snelle toertocht, dat is de wedstrijd voor niet-landelijke licentiehouders, en later ben ik me gaan toeleggen op het coachen en begeleiden van teams op de Weissensee."

"Verder heb ik daar ook stage gelopen voor mijn juryopleiding. Veertien dagen Weissensee betekende heel veel stage-uren en weinig kilometers maken. Daarnaast deed ik ook altijd nog andere hand- en spandiensten. Daar waar handen tekort kwamen, stak ik ze toe. Bestuursleden zagen dat en vroegen mij bij de stichting te komen. Sindsdien ben ik volledig gaan meedraaien als vrijwillige medewerker."

Wat is voor u de voldoening van het vrijwilligerswerk?
"De voldoening is dat je ziet dat mensen er plezier aan beleven. Vooral de jeugd aan het sporten krijgen en tot een betere techniek zien te krijgen waardoor het schaatsplezier ook toeneemt. Dat is al voldoening genoeg. Maar daarnaast ook de sociale contacten die je met vrijwilligerswerk hebt. Het samen sporten, maar zeker ook het organiseren en de sociale contacten zijn belangrijk voor mensen."

"Ik vind het mooi om dingen op te zetten waarvan ik hoop dat het verder gedragen wordt. Zoals bijvoorbeeld bij het overdragen van het voorzitterschap van de STG hoopte ik dat ze voorzichtig met ‘mijn kindje’ om zouden gaan, waardoor het in de toekomst gewaarborgd blijft. En de STG Renkum/Heelsum bestaat nog steeds!"

Welke vrijwilliger(s) wilt u graag terugzien in de ‘Vrijwilliger van de Week’, en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl