Er zijn weinig schaatstrainers met zoveel ervaring als Van Leeuwen. Hij is de man in de schaduw, sinds jaar en dag een vaste waarde op de achtergrond. En daar is Van Leeuwen meer dan tevreden mee. Hij ambieert niet meer.
Ooit, jaren geleden, was Van Leeuwen hoofdtrainer. Hij begon op 31-jarige leeftijd bij Schaatsvereniging Utrecht, groeide door op gewestelijk niveau en werd uiteindelijk trainer van de kernploeg. Toen belde Jac Orie. Of hij interesse had in een functie als assistent bij het toenmalige Team SpaarSelect?
Van Leeuwen wist direct: ik doe het. "Ik had geen zin in die narigheid die hoort bij een baan als hoofdtrainer. Schema's schrijven, dat gedoe. Nee, van mij hoefde die eigen zelfstandige ploeg niet meer", aldus Van Leeuwen.
Hij hield het lang vol met Orie. Vier jaar geleden beëindigde hij officieel zijn assistentenloopbaan, het was mooi geweest. Kort daarna werd hij gebeld door Marianne Timmer, voormalig pupil bij Orie. Ze zocht hulp bij haar nieuwe ploeg die plotseling groter werd dan verwacht. "Dat was voor mij gelijk klaar", zegt Van Leeuwen. Hij pakte het assistent-trainerschap weer op.
Van Leeuwen vindt zijn functie 'ontzettend geinig'. De jonge schaatsers geven hem een beeld van de maatschappij, iets dat hij zogezegd bij zijn eigen leeftijdsgenoten, 'de jankeballen', niet zomaar vindt.
Het schaatsseizoen is nog niet voorbij, maar Van Leeuwen weet nu al dat hij volgend jaar weer van de partij is. Wederom bij het team van Timmer, de vrouw die hij al uit hun gezamenlijke kernploegtijd kent. Het is tevens zijn einddoel. "Als het afloopt bij Marianne is er voor mij geen andere partij."
Wie hem vraagt naar de mooiste successen die hij heeft meegemaakt, hoort als eerst de gouden olympische medaillle van Timmer op de 1000 meter in Turijn. "Maar de wereldtitels sprint van Marianne en Erben Wennemars in Nagano waren ook fantastisch. En het brons van Margot Boer op de Spelen: fenomenaal", aldus Van Leeuwen.
Die laatste actie zag hij overigens thuis in Nederland via de televisie. Iemand moet tenslotte bij de niet-olympiërs blijven. Die toewijding is waar schaatsers hem om roemen. Hij is er waar hij nodig is, ze kunnen altijd op hem rekenen. Zelf omschrijft hij het achteloos: "Daar ben ik voor aangenomen, zo simpel zie ik dat."
Ondertussen weten de schaatsers die hij begeleidt wel beter. De vraag is nog steeds of er tranen in zijn ogen zaten bij de onverwachte podiumplaats op het EK Allround van Yvonne Nauta, of dat het slechts de vochtige ogen waren waar bij Van Leeuwen vaker sprake van is.
Er is een gezegde: mijn dank grenst aan godsdienstwaanzin. Dit is volgens Timmer onlosmakelijk verbonden aan Van Leeuwen. "Ik ken niemand die dit zegt, behalve hij", zegt ze. Waar hij het vandaan heeft? Ach, dat weet hij ook niet meer precies, het is van járen geleden. "Ik heb het ooit eens ergens opgevangen", zegt Van Leeuwen.
En iets anders wat typisch is voor Van Leeuwen: hij telt. Trappen, toilettegels, bomen langs de kant van de weg, alles. In het hoofd van Van Leeuwen zwerven continu getallen. Een stomme gewoonte noemt hij het, hij kan zich geen periode herinneren waarin hij dit niet deed. "Je wordt er simpel van", zegt Van Leeuwen. Vraag hem na afloop niet om het totaal. "Dat weet ik dan weer niet."
Janine Smit: "Je hoeft hem maar te bellen en hij komt, wat er ook is." Als de bus van Team Liga wordt uitgeladen en er komen zaken als rollerbanken en andere spullen naar boven, geeft Van Leeuwen bij voorkeur niets uit handen. Hij doet het sjouwwerk liever zelf.
Zijn hotelkamer is altijd netjes op orde, zijn auto net zo keurig. "Als je op zijn kamer komt, zie je niet eens dat er wordt geleefd", zegt Smit. Van Leeuwen is ook de man van de cijfers. Alles wordt opgeschreven met een potloodje. Rondetijden, eindtijden, het moet allemaal in het kladblokje dat hij altijd op zak heeft.
Zijn er vragen over regels en selectieprocedures? De rijders weten bij wie ze moeten zijn: Van Leeuwen. En zoekt een lid van Team Liga naar gezelligheid bij behoefte aan een kopje koffie tijdens een trainingskamp? Wederom is er een bij wie je zeker bent van deelname: Van Leeuwen. Smit: "Hij is wel de man van de bakkies."
"Floor is de man die houdt van het leven", zegt Timmer. Van gezelligheid met een hapje en een drankje erbij. Het is een van de eigenschappen die de twee gemeen hebben. Timmer noemt Van Leeuwen solide en betrouwbaar. "En dat koester ik echt. Maar we kunnen elkaar ook goed de waarheid zeggen."
De conclusie is: of je nou een functie als hoofdtrainer ambieert of als assistent-trainer, beiden zijn een belangrijk onderdeel van een team. Als het seizoen afgelopen is gaat Team Liga nog een paar dagen skiën in Oostenrijk. Timmer: "Hij moet het thuis nog even overleggen, maar ik vind wel dat hij mee moet."