Reggeborgh heeft er wel weer zin in, na zo'n topseizoen

Tenzij je Jordan Stolz heet. De Amerikaan daverde vorige winter van goud naar wereldrecord, en legde beslag op nog veel meer prijzen. “Zijn naam is nauwelijks gevallen in onze ploeg”, beweert de routinier en meest gelauwerde man in het groene sterrenensemble dat in elk geval tot 2030 het Hollandse schaatslandschap zal sieren. Nuis, bijna 35, blijft een jonge hond, zeker qua uitspraken. Hart op de tong, maar ook vaak snoeihard schaatsend. Nee, van een Stolz-complex is geen sprake. “We zijn lekker met onszelf bezig, we gaan heel goed, dus Stolz is ook geen eerste horde die we moeten nemen. Eerder elkaar.” Wat hij bedoelt: bij Reggeborgh rijdt zoveel klasse rond dat ze onderling moeten knokken om de startbewijzen voor de grote toernooien.

“We zijn elkaars concurrent en dat is best raar. Gelukkig lijdt de sfeer er niet onder. Ik denk dat iedereen zich nog kan verbeteren. Zelfs ik.” De ogen twinkelen van genot bij die woorden. “We realiseren ons ook heel erg dat we straks weer datzelfde podium willen als dat van het laatste World Cup Kwalificatietoernooi bijvoorbeeld (op de 1500 meter, om iets te noemen, red.).”

Nuis legt de lat onbewust hoog. De vragen zijn echter elk jaar tegen het einde van de maand oktober dezelfde, zodra de eerste races zich aandienen: hoe goed is iedereen? Wat is er veranderd (want vernieuwen is noodzaak om weer beter te worden, menen met name de trainers) dat niveauverhoging zal betekenen? Robin Derks moet echt even bij zichzelf te rade gaan om houtsnijdende antwoorden te produceren. Feit is dat hij niet te veel geheimen van de smid wil prijsgeven. “Het is een hele uitdaging die ons staat te wachten. Er wordt, en daarstraks op het podium tijdens de teampresentie, altijd wat gekscherend gedaan over onze resultaten van afgelopen seizoen. Natuurlijk, die waren geweldig. Alleen is het zo jammer dat je steeds weer opnieuw - van nul - moet beginnen.

“Hoe wij dat doen? Door veel met de staf bij elkaar te zitten, data te bestuderen. Het klinkt misschien wat simpel, maar we zoeken het ook in innovaties op allerlei gebieden, zoals voeding, materiaal, in trainingsvormen, maar ook op mentaal vlak. Je kunt verder leren van de literatuur, of andere sporten. Het liefst wil je de klapschaats opnieuw uitvinden. Het aanstaande seizoen is wel de jaargang om nieuwe dingen uit te proberen. Wat meer focussen op de vijf en tien kilometer, waar we in het verleden de 1500 meter serieus meepakten. Dat heeft te maken met de wens om een echt allroundteam te zijn, want allrounden ligt ons nauw aan het hart.

“In de basis”, zo brengt Derks z’n net gedane relaas terug naar een soort voetnoot, “is bij ons alles redelijk hetzelfde. Je bouwt door aan de hand van de fouten die er vorig jaar zijn gemaakt. Die wil je voorkomen, of op die terreinen wil je verbeteren.” De jongeren (Jenning de Boo, Tim Prins) zullen ongetwijfeld meer aantoonbare slippertjes hebben begaan dan oudgedienden als Nuis en Hein Otterspeer. Derks opnieuw: “Voor die mannen wordt het een beetje meer keuzes maken. Elke wedstrijd is een belangrijke en leuke wedstrijd. Toch zullen ze moeten selecteren om heel te blijven. Gelukkig beschikken we over een uitstekende medische staf die de pijntjes ziet aankomen en kan voorkomen.

"En het is zaak dat wij kritisch blijven. Ik verwijt Patrick Roest weleens dat hij te kritisch is op zichzelf. Nou, de staf kan er net zo goed wat van. Ik vergelijk het soms met werk van mijn vriendin. Zij heeft een heel belangrijke baan: ze is juf op een basisschool. Dan heeft ze het over ouderavondgesprekken die eens in de zoveel tijd op het programma staan. Zo nu en dan heb ik het idee dat wij zulke sessies bijna elke dag met onze rijders en rijdsters hebben. Je moet gewoon dagelijks leveren. Dus goed voorbereid zijn, omdat je wilt dat alles klopt.” Hij glimlacht tot slot. “In de sport is dat alleen lang niet altijd aan de orde.”