Die opmerking had ze niet zien aankomen. “Maar het is wel zo”, sprak Wories senior, die voor geen goud de comeback op het ijs van zijn kunstschaatsende dochter op de ijsbaan aan de Sportboulevard van Dordrecht had willen missen. Daar organiseerde de Dordtse club DDD een internationale 'opwarmingswedstrijd'. “Je straalde zelfvertrouwen uit.” Hij zei er geen woord te veel mee. Niki’s gezichtsuitdrukking veranderde op slag, verbazing werd voldoening vanwege het compliment. “Lief dat je dat zegt.”
Van binnen wist ze ook best dat het eerste tentamen van bekwaamheid meer dan geslaagd was te noemen. Oké, de eerste sprong in het verplichte programma ging de mist in, voor het overige verliep de kür naar tevredenheid, ook volgens de immer kritische coach Thomas Kennes en de man die ze inmiddels een decennium een zielsverwant kan noemen: Ian Connolly. De Canadese grootmeester op het gebied van training en coaching was speciaal voor de rentree overgevlogen vanuit Montréal, als extra mentale ondersteuning.
Connolly, de steun en toeverlaat toen Wories verkoos als tienermeisje haar kunstschaatsgeluk te beproeven in Noord-Amerika, constateerde dat de herstart er mocht zijn. “Niki is volwassener, ook omdat ze zich realiseert waarom ze opnieuw aan dit avontuur is begonnen. Ze weet wat ze wil, laat zich niet (meer) afleiden door andere zaken en dat is belangrijk. Want de tijd tot aan de Spelen is kort, en dat is waarvoor ze het doet”, aldus de ervaren rot die Wories op die route zal vergezellen als mentor, adviseur, of “hoe Niki het maar wil hebben. Ze verdient het om de best mogelijke ondersteuning te krijgen.”
