’’Ik weet niet wat er aan de hand is in Nederland. Ik hoor overal berichten over natuurijs, zie de schaatsmeiden op een dun ijsvloertje staan en lees over natuurijs. Op twitter staan ook nog eens foto’s van mensen bij het ijs. Ik word echt gek hier. Dit kan niet waar zijn. Het moet een poging zijn om mij mentaal kapot te maken. Maar als er wel natuurijs komt, ben ik als eerste hier op de luchthaven voor een ticket.’’
’’Er zijn veel vragen gekomen na mijn eerste dagboekje, en het is prettig te kunnen melden dat ik nu goed geslapen heb. Kostte overigens wel weer wat moeite. Ik stond al vroeg weer bij de receptie, nu met de vraag of de airco aan kon. Ze keken me aan alsof ik niet goed snik was. ’De airco is uit in de winter’, kreeg ik te horen. Maar als het op een kamer 35 graden is, mag ie van mij aan. Dit is geen doen. Ik ben geen hagedis.’’
’’Er is een raam op de kamer, maar dat is helemaal dicht met tape. Ik begreep van de andere schaatsers dat ze dat weghalen en zo voor wat tocht zorgen. Dat is normaal de vijand, maar nu even niet. Matteo Anesi heeft me nog aan een schroevendraaier geholpen, waarmee ik dacht het raam open te krijgen, maar dat werkte niet. Nu heb ik toch zodanig tocht in de kamer dat het er draaglijk is.’’
’’Gisteravond nog even in de bar gezeten, beneden in de grote hal, met Renz Rotteveel en Bob de Jong. Vandaar keek je zo omhoog aan de binnenkant van het hotel, langs de galerijen. We zaten heel gezellig, maar ik kon soms de aandacht er niet bij houden. Op een gegeven moment heb ik het de jongens ook gezegd: ik had sjans bij de vleet. De een na de ander, en stuk voor stuk mooi. Dat was vleiend, maar ook opvallend. De rest zat te lachen, en het duurde even voor het kwartje viel. Dit was geen gratis sjans, deze dames hanteerden een verdienmodelletje.’’
’’Vanmorgen hadden we ook geld nodig. Hier in Kazachstan hebben ze de Tenge. Samen met Jorrit Bergsma hebben we even zitten rekenen. Tweehonderd Tenge is een euro, en Jorrit riep meteen dat hij er dan zestigduizend nodig had als hij dertig euro op zak wilde hebben, haha. Klopte niet helemaal, maar uiteindelijk hebben we de bank gevonden. Kwam er niets uit de geldautomaat. Naar de ABN Amro in Nederland gebeld, en ondanks dat het daar vijf uur in de ochtend moest zijn, hebben ze toch geholpen. Netjes.’’
’’Die mannen van BAM waren de avond ervoor gekomen. Was ik blij mee. Ik heb met veel plezier getraind met de ploeg van Jan van Veen, maar dit zijn de jongens die jaren mijn ploeggenoten waren. Trainen met BAM voelde weer vertrouwd. Het ging meteen weer gruwelijk hard, zoals ik gewend was toen ik twee jaar geleden nog met ze reed.’’
’’In de hal werden gisteren tijdens de trainingen op de grote schermen vooral belachelijke tekenfilms afgespeeld, maar vandaag was dat heel anders. We zagen alleen maar bloedmooie vrouwen voorbij komen. Dat bleef niet zonder gevolgen. We konden ons niet echt concentreren. Zelf ging ik alleen maar harder rijden, dook via 27 en 26 in de 25’ers. Maar anderen reden opeens 35’ers in plaats van 30, en er was zelfs iemand zo van slag dat hij de kussens in dook. Nee, ik noem geen namen.’’
’’Ik heb trouwens mijn ogen uitgekeken in de ijshal hier, de Alau, zoals die heet. Ik heb me altijd verbaasd over het geklaag over Thialf. ’Doe niet zo verwend’, denken we dan bij de marathon. Thialf is toch een prima baan? Maar ik zweer je, nu ik hier ben geweest, begrijp ik het helemaal. Deze hal is zó mooi, zó modern. En als je over de hele wereld schaatst en meer van dit soort banen tegenkomt, snap ik dat het fijn zou zijn als Thialf ook eens aan de moderne eisen zou worden aangepast.’’
’’Overigens opvallend: het heeft nog geen 24 uur geduurd voor Jillert Anema weer zijn gevleugelde uitspraak deed. ’Het wordt nooit wat met je’, zei hij. En: ’Toch opvallend dat iedereen die met jou traint geblesseerd raakt of stopt’. En meteen hoorde ik die lach van Jillert door de lobby schateren. Tijd om te gaan slapen.’’