''Yes! Gewonnen! Tjonge, het voelt zo goed dat het gelukt is de winst te pakken in die mass-start. Er werd op dat onderdeel toch behoorlijk naar me gekeken. Dat begreep ik ook wel. Ik was de schaatsster die later uit Nederland naar Astana kwam en alleen werd ingevlogen voor dat onderdeel. Dit was mijn ding,en dan moet je toch maar laten zien dat je het waard bent dat je gekomen bent. Dat legde ook wel wat druk op, maar dat vind ik niet erg."
"Ook andere rijdsters hadden wel door wie ik was en wat ik doorgaans doe. Zelfs Claudia Pechstein kwam nog even naar me toe, vroeg hoe vaak ik dit nou deed. Ik heb haar verteld dat ik in Nederland iedere week een marathon rijd. En dan niet vijftien rondjes, maar zestig of zeventig. Ze was niet eens heel verrast, want ook zij weten best wat we in Nederland doen."
"Ik was de dag rustig begonnen. Eerst ontbijten, dan nog wat praten over de manier waarop we de wedstrijd zouden ingaan en vervolgens de schaatsen nog even onderhanden nemen. Er zou extra gelet worden op goed geronde schaatsen aan de achterkant, die mochten niet te scherp zijn. Daar werd inderdaad op gecontroleerd, maar iedereen kon starten."
"In de wedstrijd was me al snel duidelijk dat het een snelle race zou worden. Die meiden rijden allemaal zó hard. Het laatste rondje zou volle bak gaan en zij zijn echt supersnel. Ik moest dus ergens iets vandaan halen om nog sneller te zijn. Het verschil zat ook in het tactische aspect, daar was ik net ietsje beter in. In de wedstrijd heb ik niet al te veel gedaan, mezelf gespaard voor de finale. De tussensprints heb ik ook laten lopen, het ging toch om de winst op de streep. Aan sprints wilde ik dus geen energie verspillen."
"Het tempo lag de hele tijd hoog, het was moeilijk weg te komen, waardoor snel duidelijk was dat het zou aankomen op een sprint. Daarin was ik toch wel duidelijk de snelste, voor Claudia Pechstein. Superleuk natuurlijk!"
"Dat gold ook voor de huldiging. Die zag er iets anders uit dan we bij de marathon gewend zijn. Een superpodium. En we werden helemaal het podium begeleid door meisjes in die mooie Kazachstaanse jurkjes. De medailles waren echt prachtig."
"Na de race heb ik veel reacties gekregen. Natuurlijk van de andere Nederlandse rijders, die allemaal langs het ijs stonden aan te moedigen. Dat was echt heel leuk. Maar zelfs nu het avond is, gaat mijn telefoon nog om de haverklap en komen de sms’jes nog binnen."
"Over die mass-start had trouwens niet alleen ik een goed gevoel. Het publiek was echt dolenthousiast. Ze leefden enorm mee, vonden het echt geweldig. Eerlijk gezegd heb ik de toeschouwers het hele weekeinde niet zo te keer horen gaan. Ik denk daarom dat de mass-start wel een vervolg krijgt. In ieder geval voor mij, want als beste Nederlandse heb ik me nu meteen geplaatst voor de volgende mass-starts, in Berlijn en Heerenveen. Duurt nog wel even, want volgens mij is het pas in maart."
"Inmiddels zijn de meeste Nederlandse schaatsers al weer op weg naar huis. Mijn vliegtuig gaat pas morgenmiddag en dan start ik volgende week gewoon weer in Assen. Maar mijn gevoel over dit uitstapje is goed, en de conclusie is duidelijk: missie geslaagd!’’