De drie ronden lange vlucht waarmee Rick Smit uiteindelijk de winst in Oldebroek naar zich toetrok, was de apotheose van een zinderende koers. Op deze koningsdag geselde het peloton het asfalt in het veluwedorp met een vreselijk hoog tempo en een wedstrijd die van begin tot einde boeiend was.
Die stond in eerste instantie in het teken van een vluchtend viertal. Gary Hekman, Karlo Tmmerman en Ingmar Berga reden weg in het gezelschap van een Fransman, één van de vele internationale rijders in het sterke veld. Veel indruk maakte hij overigens niet op de drie Nederlanders. ’’Geen idee wie het was’’, riepen Hekman en Berga in koor. ’’Hij wilde ook niet rijden, dus we hadden niet veel aan hem.’’
Ronde na ronde jakkerde het kwartet door Oldebroek en bouwde heel langzaam aan een voorsprong die voor veel mensen al beslissend leek. Zelfs Rick Smit had er weinig vertrouwen meer in. ’’Ze waren op een gegeven moment zo ver voor dat ik niet het idee had dat we er nog bij zouden komen’’, bekende de rijder uit Hem.
Maar dat gebeurde in het laatste kwart van de wedstrijd wel, en Smit zelf was één van de mannen die de aansluiting tot stand bracht, samen met onder andere Jan van Loon.
’’Aanvankelijk bleef ik in de buurt van Alexis Contin omdat ik verwachtte dat hij zou springen’’, vertelde Smit. ’’Dat gebeurde niet, maar vervolgens probeerden we het met een groepje met iets mindere mannen. Dat was voor mij misschien nog wel iets gunstiger omdat ik de snelheid nog niet helemaal heb. Maar met dat groepje kwamen we wel tot bij Gary Hekman.’’
In de kopgroep loerde Smit wel degelijk op zijn kans. Hij sprong een keertje mee met Karlo Timmerman, maar die poging strandde. ’’Wilde ik nog een kans maken op de winst, dan wist ik dat ik toch echt moest wegrijden. Die kans kreeg ik met nog drie ronden te gaan. Crispijn Ariëns reed op kop, Gary Hekman zat achter me, dat was het ideale moment om te gaan. Ik kreeg niemand mee en daarna heb ik me alleen maar gericht op de bus die voor me reed. Daar wilde ik zo hard mogelijk naartoe.’’
Wat Smit niet zag, was dat achter hem zijn ploeggenoten Ariëns en Hekman zich zo breed mogelijk maakten. En wie de twee kent, weet dat dit héél breed is. ’’Ik kon het niet zien, maar ik wist dat ze dat zouden doen. Daar vertrouw ik blind op’’, stelde Smit.
De Noord-Hollander slechtte met zijn zege weer een barrière. Afgelopen winter leerde hij wat winnen op ijs is, met een fraaie zege in Eindhoven, nu pakte hij dus al vroeg in het seizoen weer een overwinning op inlineskates. ’’Heerlijk’’, erkende Smit breed lachend. ’’Van de week won ik al een trainingsritje op de fiets en dan nu dit. Altijd fijn om zo snel een overwinning achter je naam te hebben, zowel voor mezelf als voor de ploeg. En in één jaar winnen op zowel schaatsen als inline-skates, dat is me nog nooit overkomen.’’