Robotspecialist Jonathan Kuck keert kortstondig terug op het ijs

6.38,14. Geen tijd om steil achterover te slaan en bij lange na niet genoeg om je in Nederland te kwalificeren voor de wereldbekers. In de Verenigde Staten ligt dat anders. Bij een wedstrijd in Salt Lake City - waar niet alleen de Amerikaanse top meedeed, maar op sommige afstanden wel veertig deelnemers op de startlijst stonden - klokte Jonathan Kuck deze tijd op de vijf kilometer. Het bleek voldoende voor een ticket naar de World Cups. Hij had alleen niet de behoefte de hele wereld over te vliegen, ook niet de ruimte in zijn agenda.

De naam Jonathan Kuck zal bij de trouwe schaatsliefhebbers een belletje doen rinkelen, maar we moeten terug naar de winters van 2010, 2011 en 2012 voor zijn sportieve hoogtepunten. In het jaar dat Sven Kramer verkeerd wisselde op de olympische tien kilometer, zorgde de Nederlander ook voor een unicum door voor de vierde keer op rij het WK Allround op zijn naam te schrijven. Kuck, die op de 1500 meter nog de leiding had gepakt in het algemeen klassement, werd in Kramers schaduw tweede. In 2012 pakte hij zijn enige individuele medailles op het WK Afstanden: brons op de 5 en 10 kilometer, achter de Hollandse stayers. Eén wereldtitel heeft de man uit Illinois op zijn naam staan: met Shani Davis en Trevor Marsicano won hij goud op de ploegenachtervolging in 2011. Het onderdeel waarop hij in 2010 ook olympisch succes had met een zilveren plak.

Hoewel het zijn succesvolste jaren waren, had hij in 2010 al besloten dat het zijn laatste olympische cyclus zou worden. Het was moeilijk zijn bachelor technische natuurkunde te combineren met sporten op het hoogste niveau. Na twee jaar van blessureleed zwaaide hij op 24-jarige leeftijd af in 2014. Hij volgde een PhD in computerwetenschappen en begon een start-up, gespecialiseerd in robots voor logistieke bedrijven en magazijnen.

Acht jaar raakte Kuck zijn schaatsen niet aan. Totdat hij in 2021 naar de bruiloft van zijn vriend en oud-schaatser Brian Hansen ging. Samen reden ze wat rondjes op het ijs. Hoewel de snelheid niet meer zo hoog lag als in de jaren dat ze beiden wereldbekers reden, genoten ze. Daarna reisde Kuck af en toe naar de ijsbaan, vaker lukte niet door de grote afstand. Wel was hij druk met andere sporten: inlineskaten, fietsen en bolderen.

Verschillende keren deed hij in Salt Lake City mee aan een wedstrijdje over 1500 meter. Hij zat ver af van zijn oude niveau; met 1.49 bleef hij zes seconden boven zijn persoonlijk record. In januari van dit jaar waagde de inmiddels 34-jarige Amerikaan zich voor het eerst sinds de Winterspelen van Sochi weer aan een vijf kilometer. De 6.38,14 was zeventien seconden achter winnaar Ethan Cepuran, maar die derde plek gaf recht op een wereldbekerticket. “Iedereen was verrast. Waar ik tijdens mijn carrière na een goede rit niet vaak complimenten kreeg, werd er nu mee gestrooid.”

“Ik deed mee aan de kwalificatiewedstrijd om weer te kunnen racen en andere schaatsers te spreken. Na afloop kreeg ik te horen dat ik gekwalificeerd was voor de World Cup, hahaha. Al die wereldbekers passen niet in mijn planning. Bovendien ben ik niet snel genoeg. Maar omdat er eentje verreden wordt in Milwaukee, wat mijn thuisbaan was en de baan waar ik opnieuw begon, wilde ik toch meedoen.”

Met slechts drie weken ijs deze winter staat hij tussen de fulltime schaatsers. Dat hij rijdt in de B-groep, zal voor hem niks afdoen aan het bijzondere optreden, met familie en vrienden op de tribune. Leidt dit tot meer, heeft hij ambities om de Spelen van 2026 te halen? Kuck begint hard te lachen: “Dat is helemaal niet realistisch. Ik blijf het voor mijn plezier doen, al is het soms lastig omdat ik in Californië woon.”