Wie dacht dat de terugkeer van Irene Schouten het meest spectaculaire onderdeel van de zaterdagavond marathonschaatsen was, had het goed mis. De mannen van Royal A-ware lieten halverwege de wedstrijd een bom ontploffen. Slechts twaalf mannen reden de wedstrijd uit. Sjoerd den Hertog was de uitverkorene die de koers op zijn naam schreef.
Al het hele seizoen laat de lichtblauwe formatie van Jillert Anema zien dat ze in de breedte een ongelooflijk sterk collectief hebben, zo niet het sterkste. De beloning in de vorm van dagzeges bleef echter (te) vaak uit. In Thialf zetten ze de wedstrijd echter volledig op zijn kop. Den Hertog en Tjerk de Boer zetten een aanval op, waarna de ploeg het hele peloton op een hoop reed. Enkel Christian Haasjes en Luc ter Haar konden hun karretje aanhaken.
“Eigenlijk was het begin van de wedstrijd nog vrij laf”, sprak Jorrit Bergsma achteraf. “We probeerden in tweetallen wat aan te vallen, maar toen raakten de jongens weg en liet ik me afzakken. Het was nog wel aardig vroeg en er zat power in het peloton. Dat werd een potje handje drukken en dat pakte goed voor ons uit.”
Den Hertog was inderdaad verbaasd dat hij al zo vroeg Jorrit voor zich zag verschijnen. “Hij heeft zo’n motor, toen wist ik wel dat we alles of niets speelden.” Vervolgens was het Bouwselect en A-ware tegen de rest. De volledige ploegen offerden zich op en rondenlang bleef de status quo in stand. In het peloton moesten wel steeds meer mannen overboord, tot het punt dat enkel de kopmannen zich nog in de restanten van het peloton bevonden. Na zestig ronden aan een moordend tempo was vervolgens de aansluiting eindelijk daar.
In dat getouwtrek tussen het peloton en de kopgroep viel wel De Boer weg uit de kopgroep. Den Hertog zag zich ineens geconfronteerd met twee razendsnelle tegenstanders en ploeggenoten, die beiden ook al hun wedstrijden wisten te winnen dit seizoen. Het leidde tot een nieuw hoofdstuk in het spektakelstuk. Bergsma en Den Hertog hadden een plannetje bekokstooft om er na het voltooien van de ronde voorsprong gelijk weer een klap op te geven.
“Het was twee tegen één, dus we moesten wat bedenken”, zei ook Bergsma. “Ik zag dat de andere jongens het zwaar hadden en vroeg aan Sjoerd of ik er nog een klap op moest geven. Als je het juiste moment afwacht, kan dat. Dat kwam en het werkte ook nog: we hadden ze weer los.”
“Dat zijn heel staccato gesprekken eigenlijk”, vertelde Den Hertog. “Zal ik er een klap op geven? Ja!” Vervolgens vertrouwde de 33-jarige schaatser op de ervaring van zijn teamgenoot. “Zodra hij het moment kiest, ga ik mee in die achtbaan. Vanaf dan is het tactisch niet moeilijk meer: gewoon zo hard mogelijk schaatsen.”
Dat motto hadden ook Ter Haar en Haasjes, al konden ze dat niet meer omzetten in snelheid. Nederlands kampioen Haasjes kon van vermoeidheid niet eens meer op zijn benen staan. “Achtentwintig keer zakte ik erdoorheen en de negenentwintigste keer ging ik op mijn bek. Ik ben niet vaak zó erg naar de vaantjes gegaan. We kregen het ook zeker niet cadeau en toen kwam Sjoerd nóg eens onderdoor. Ook al had ik er strak op gezeten, was ik er ook niet bij gebleven.”
De twee rijders van Bouwselect moesten genoegen nemen met de plekken twee en drie. Zij moesten toch ook toegeven dat er vandaag echt geen maat stond op Den Hertog. “Het was een avond om niet te vergeten.” Dat bleek ook wel uit het feit dat alle geloste en afgestapte rijders langs de kant bleven staan om de ontknoping van de wedstrijd te zien.
Ook Den Hertog gaf toe dat deze wedstrijd hem nog wel even bij zal blijven. “Dit hebben we absoluut niet bedacht, maar ik denk wel dat we onze kracht goed hebben ingeschat. Jillert heeft een gok genomen om zoveel man af te laten zakken, maar we konden het forceren. Vorig jaar won ik helemaal geen wedstrijd en nu staat de teller alweer op drie. Ik ben blij dat ik de ploeg opnieuw heb kunnen belonen met een overwinning.”
De uitslagen staan hier.
