Met haar overwinning in de superfinale klom Schulting drie plaatsen in het klassement. “Dat is best bizar. Vooraf was ik blij geweest met een top tien plaats. Het moet nog even landen”, zegt Schulting met een grote glimlach. De shorttrackster vervolgde daarmee een mooie reeks: derde bij het EK, tweede bij het WK voor junioren en nu dus vijfde bij het WK in Seoul. “Dat zijn geen kleine noteringen.”

“Nu kan ik officieel afscheid nemen van de underdogpositie”, stelt Schulting. “Ik kan nummer 81 inwisselen voor helmcap vijf, dat is toch een mooie conclusie om aan het einde van het toernooi te kunnen trekken.”

Na twee sterke races op de 1000 meter was Schulting nog even afhankelijk van de scheidsrechters voor een finaleplaats. In de laatste ronde van de halve finale blokte ze de Chinese Kexin Fan, die zaterdag de 500 meter won, af en beide rijdsters sloegen tegen het ijs. “Ik vond het een kans van 50/50”, was Schulting, die een toevoeging aan de finale verdiende, eerlijk. “Maar het geluk stond aan mijn kant.”

In de finale had ze het moeilijker. Een medaille zat er niet in. De Friezin eindigde als vijfde. “Er gebeurde heel veel. Iedereen wilde voorin zitten.” Daar kwamen ook af en toe wat handjes bij. “Dat is niet altijd even slim”, erkende Schulting na de wedstrijd. “Als de scheidsrechters dat in de gaten krijgen gaan ze misschien extra op je letten. Maar het was vechten voor je plek. Alles of niets.”

In de superfinale ging Schulting al vroeg aan. Gisteravond had ze al bedacht dat dat haar strategie zou zijn voor de slotrit: een rondje pakken. Een afstand waarop een startplek op dat moment nog allerminst zeker was. “Dat ze daar toen al mee bezig was, daaruit blijkt dat ze denkt als een winnaar”, stelt bondscoach Jeroen Otter.

Onder de indruk van concurrenten is Schulting eigenlijk nooit. Toch heeft de jonge rijdster wel respect voor de absolute wereldtoppers. “Zoals Marianne St-Gelais (de nummer twee van dit WK, red.), dat is niet de minste. Ik weet dat ik haar niet kan verslaan, maar ik ga er wel voor. Ik stap niet voor haar opzij”, aldus Schulting. “Choi, Christie en St-Gelais, die zijn nog net een stapje te hoog.”

De verandering in mentaliteit die Otter vorig jaar bij Sjinkie Knegt zag, liet Schulting tot zijn vreugde nu al zien. Tijdens het WK in Moskou bekeek de Fries de loting van de kwartfinale 1000 meter en constateerde balend dat hij een zware rit had. “Maar daar heb ik een hekel aan”, aldus Otter, waarop Knegt zich herstelde en zei: ‘Oei, die drie krijgen het zwaar’. “Dat was de omslag. Vandaag zei Suzanne: ‘hé, ik heb een sterke. Ik heb Shim (de wereldkampioene van 2014, red.)’. Hoe durf je dat te zeggen! Maar dat is wel de reden dat ze hier staat.”  

Zonder titelverdediger Knegt aan de start waren alle Nederlandse ogen dit weekeinde gericht op Schulting. Het bracht haar niet van de wijs. De media-aandacht had de WK-debutante wel gevoeld in, maar veel moeite had ze er niet mee. “Het is goed voor de sport. Samen met Yara heb ik laten zien dat we, ook zonder Sjinkie, hoog kunnen eindigen.”