Drie keer honderdtien meter en zes keer dezelfde afstand. De anderhalve minuut schaatsen, als aanloop naar de nationale titelstrijd shorttrack van komend weekend in Leeuwarden waaraan ze niet zal meedoen, voelt bevrijdend. De tijden, goed voor respectievelijk de zesde en vijfde plaats in een fictief individueel klassement van de vrouwen, hebben niets te betekenen. Nee, Selma moet zichzelf inprenten dat het niks uitmaakt wat ze heeft gepresteerd. “Als ik topfit zou zijn geweest en dus in goeden doen, zou ik echt niet blij zijn geworden van deze uitslagen. Nu moet ik er totaal anders naar kijken: ik ben net een paar weken weer wat meters aan het maken op het ijs.”
Dat is het, meer niet. Er mogen geen verwachtingen zijn, en al helemaal niet als het gaat om het snel naderende Europees kampioenschap in Dresden, want daar draait het op het Daikin NK Shorttrack van aanstaande zaterdag en zondag om: startbewijzen verdienen. “Nee joh, met dat EK ben ik niet bezig. Dat zou ik niet rijden, ongeacht wat ik vandaag en morgen in de time trials zou presteren. Ik moest deze rondjes aanvliegen als een soort van training. Vanuit dat oogpunt ben ik blij dat ik dat heb kunnen doen, al merk ik dat er flink wat werk aan de winkel is op het gebied van technisch rijden. Wat me goed doet, is dat ik nauwelijks last heb van mijn been. Niks geen verzuring, zoals het eerst was, met het idee dat ik dat linkerbeen drie keer zo zwaar had belast als het rechter. Heel fijn!”
Het vizier blijft vooralsnog nergens op gericht. Ja, opbouwen, dat wordt het de eerstvolgende periode. “Het is net alsof ik me in juni bevind, de maand van het eerste trainingskamp in de voorbereiding. Dat voelt raar, omdat ik natuurlijk niet in lijn sta met het niveau waarop de anderen van de ploeg zitten. Zonder me ergens op vast te pinnen, wil ik er alles aan doen weer terug te keren op het niveau dat ik verleden jaar had. Ik moet veel uren maken. Als dat zal lukken, ja, dan lijkt het me geweldig om eventueel af te sluiten met een wedstrijd. Maar ik hoop vooral klachtenvrij te kunnen blijven sporten.”
Poutsma sloot zich na het voorjaar aan als langebaanschaatsster bij Team Essent. De ambities in die discipline zijn er nog steeds, maar ze acht het niet verstandig nu shorttrack én de langebaan te combineren. “Ik concentreer me op shorttrack om daarin de basis terug te krijgen. Daar heb ik al veel tijd voor nodig.” Ze ziet intussen hoe fragiel de situatie momenteel is in de vrouwenploeg: Suzanne Schulting en Angel Daleman kiezen voorlopig voor de langebaan, wat automatisch betekent dat er niets mag misgaan in de shorttrackselectie, omdat het op de been brengen van een kwalitatief goede aflossingsploeg moeilijk genoeg is. “Ik probeer me daardoor niet te laten opjagen. Ik niet en niemand heeft er wat aan wanneer ik sneller probeer terug te keren dan mijn lijf aan kan.”
Bij afwezigheid van Xandra Velzeboer, die heeft afgezegd voor het NK vanwege een lichte kniekwetsuur, nam haar jongere zus Michelle de honneurs waar tijdens de eerste dag van de time trials in Heerenveen. Ze was twee keer de snelste, gevolgd door Angel Daleman. In het mannenveld kwam er op de langste afstand (zes ronden) niemand in de buurt van de razendsnelle Jens van ’t Wout, maar troefde Kay Huisman de kopman van TeamNL op de drie ronden lange opdracht netjes af. Vrijdag rijden de mannen en vrouwen nog een race tegen de klok over negen ronden. Aangezien de resultaten in bescheiden mate meetellen in de race om de EK-tickets (de zogenoemde pack style-wedstrijden van zaterdag en zondag op de 500, 1000 en 1500 meter tikken veel zwaarder aan), zullen het gevechten worden op het scherpst van de snede, met een scala aan kanshebbers. Van ’t Wout hoeft zich geen zorgen te maken: hij reed zich in de prijzen in de World Tour, daarmee een plaats afdwingend voor het EK. Dat gold eveneens voor Xandra Velzeboer.