De 21-jarige Zuid-Hollander debuteerde dit seizoen in de nationale shorttrackselectie, maar maakte een moeilijke winter door. Van der Ree brak in januari 2011 zijn bovenbeen bij een wedstrijd voor de nationale competitie in Den Haag.
Net in het jaar dat een plekje in de nationale ploeg voor internationale toernooien een zekerheid begon te worden. Een maand voor zijn onfortuinlijke val bereikte hij bij de wereldbeker in Shanghai de B-finale op de 1500 meter en noteerde daarmee zijn eerste top twaalf klassering.
“Het is een rotjaar geweest”, kijkt Van der Ree terug. “Door de breuk heb ik veel spierbeschadiging opgelopen en heeft het lang geduurd voordat ik fysiek weer mee kon komen.”
Eind december begon Van der Ree weer lekker te schaatsen en rolden er op snelheid rondjes van 8,5 seconden in de slipstream van Niels Kerstholt uit. Het gaf hem het gevoel dat hij mee kon strijden voor een ticket voor de EK en de wereldbekers, maar het liep anders.
“Met de training had ik al meer moeite met opstarten. Mijn been heeft een langere warming up nodig. Met al die ritten werkte het gewoon niet”, aldus Van der Ree, die na de eerste dag met kwalificatieraces bij de NK moest afhaken. “Ik had teveel pijn.”
“Eigenlijk heb ik de stekker er toen al uit getrokken.” Toch vond Van der Ree de energie om door te gaan. Vandaag zette hij, na een lange periode van twijfel, definitief een punt achter zijn carrière.
“Toen ik als zestienjarige hier kwam en ik zag een schema bomvol trainingen, had ik er gelijk zin in. Nu denk ik ‘moet ik dat allemaal gaan doen?’”, aldus een opgeluchte Van der Ree. “De echte drive, de motivatie is er niet meer.”
Ondanks een moeilijk seizoen kijkt Van der Ree met veel plezier terug. Het trainingskamp afgelopen zomer in Font Romeu was één van die mooie momenten. De ploeg kwam vanuit de Franse Pyreneeën op de fiets naar huis. “Eerst denk je ‘is Jeroen wel helemaal wijs?’Maar het was een mooie evaring. Niet veel mensen doen dat.”