De 27-jarige Fries wil niet te hoog van de toren blazen. “Vorig seizoen was heel slecht. Dan moet je realistisch blijven en je niet blindstaren op resultaat.”
Het is de les na zijn eerste winter bij Team Corendon, waar De Vries een jaar geleden vol vertrouwen een nieuwe route koos. “Vorig jaar hadden we op papier een grandioos team”, blikt hij terug. Maar van dat team bleef weinig over in de winter. “We zaten in een verkeerde modus. We zaten tegen overtraindheid aan, in de zomer”, stelt De Vries. “De arbeid/-rustverhouding was niet goed voor me.”
De ploeg viel tegen op het ijs en aan het eind van de winter uit elkaar. Zelf bleef de Fries bij het team. “Ik had geen behoefte aan een andere ploeg”, zegt hij. Hij wilde per se zijn keuze voor een meer allroundbenadering dan bij Team beslist.nl, waar hij vandaan kwam, een kans geven. “Ik kon door al het gedoe nog niet objectief beoordelen of die nieuwe insteek wel of niet gewerkt had.”
Bovendien pakte het vertrek van Van Veen goed uit voor De Vries, want onder leiding van nieuwe hoofdcoach Peter Kolder past het trainingsprogramma hem beter. “Het is een wereld van verschil, programmatechnisch ook. De combinatie van arbeid en rust is nu veel beter.”
Tegelijkertijd heeft De Vries nu een grote uitdaging, want hij heeft binnen zijn ploeg nu geen rijder die zich ook richt op de 1000 en 1500 meter. Renz Rotteveel, deze zomer zijn enige mannelijke trainingsmaat, rijdt ook 1500 meters, maar benadert die vanuit de 5000 meter. Hij brengt te weinig snelheid op het ijs voor De Vries om van te kunnen profiteren.
“Ik heb nu heel veel alleen getraind, terwijl ik altijd wel gewend was, als kind van het Nederlandse systeem, om met een heel team te trainen”, vertelt hij. Samen met hoofdcoach Kolder en assistent Stefano Donagrandi moest De Vries creatief kijken hoe hij zich moest voorbereiden op de winter.
Dat proces kwam voort uit de omstandigheden, maar heeft De Vries alleen maar gemotiveerd. “Ik vind het een heel leuk traject, heel leerzaam, al is het niet het gemakkelijkst.”
Het lastigste was het gebrek aan een referentiekader voor zijn vorm. Hij had geen ploeggenoten om zich mee te meten. “Je moet heel veel uit jezelf halen.” De eerste test, de Holland Cup in Deventer, gaf hem echter veel vertrouwen. “Ik was best wel opgelucht.”
Het geeft hem daarbij de bevestiging dat de benadering zonder directe sparringpartners best wel eens goed voor hem kan zijn. “Het is zeker niet roeien met de riemen die je hebt. Ik haal vertrouwen uit dit traject”, zegt hij.
Tegelijkertijd durft hij wel toe te geven dat hij rappe ploegmaats ook wel eens mist. “Als ik de treintjes van Lotto-Jumbo of beslist zie rijden dan denk ik: dat is ook best wel lekker.”
Zolang hij geen treintje om zich heen heeft, geniet hij van de vrijheid. Hij hoeft minder concessies te doen aan de sporttechnische programma’s die voor een groter deel van de ploeg gelden. Hij heeft een heel individuele aanpak. “Dat is iets waar je je hele carrière naar zoekt: balans tussen eigenbelang en ploegbelang.”
“Ik hoop dat dat resulteert in snelle tijden”, stelt De Vries. De middellangeafstandsspecialist wil namelijk maar wat graag naar de World Cups in Salt Lake City en Calgary. “Maar ja, op elke afstand zijn er wel acht rijders die daar terecht zouden kunnen komen.”