Skate4AIR Elfstedenkoorts
Waar iedereen op dit moment Elfstedenkoorts heeft, kan ik in ieder geval al zeggen dat ik mijn eerste 200km tocht achter de rug heb en zodoende dus ook klaar ben voor een eventuele Tocht der Tochten!
Afgelopen vrijdag stond ik samen met 144 Skate4AIR rijders aan de start van de vierde Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Natuurlijk waren wij niet de enige rijders, ook 1.000 andere liefhebbers van natuurijstochten reden mee. Maar waar je ook keek, zag je zwart/gele Skate4AIR pakken. De toertocht zelf, die was prima georganiseerd, waarvoor dank aan Stichting Weissensee!
Om 7.00 aan de start, temperatuur minus 15 en 200 kilometer voor de boeg. Vanwege de kou nog een bril mogen lenen van marathon rijder Geert-Jan van der Wal tegen bevroren ogen, wat absoluut geen overbodige luxe was! Nou zal niemand op een uitgebreid verslag van mijn 200 kilometer zitten te wachten. Dat zal ik dus ook niet doen.
Mijn tijd (9u10m) was bij deze tweede editie van Skate4AIR niet van belang. De beleving en het doel waarvoor wij schaatsten, cystic fibrosis (CF) ook wel taaislijmziekte genoemd, zijn bovengeschikt. Aan de start stonden onder andere een drietal kinderen met CF, Niels (6) Rianne (9) en Stan (10). En ik moet zeggen dat ik het erg bijzonder vind om deze kids het ijs te zien gaan.
Stan is een apart verhaal. Hij schreef mij deze zomer een email: "Ik ben Stan van der Knaap en ik ben 9, bijna 10. Ik kan best goed schaatsen, maar skeeleren kan ik echt heel goed. Ik heb de molentocht geschaatst op de Rotte toen ik 6 was (3 rondjes) Maar nu wil ik graag mee schaatsen op de Weissensee, want ik heb CF. Ik lig nu in het ziekenhuis en heb een infuus in mijn hand. Ik denk dat ik vrijdag naar huis mag. En wat ik nu wil vragen: mogen er ook kinderen meedoen aan skate4air, en hoe kan ik het beste trainen? En Dr Pijnenburg (dat is mijn longarts) dacht dat ik wel een keer met jou kon trainen. Kan dat? En kan ik ook bijv. 50 km schaatsen op de Weissensee?"
En daar reden wij met z'n tweeën afgelopen vrijdag - Stan vooruit, zijn vader erachteraan. Een kippenvel moment! Absoluut. Stan heeft uiteindelijk zelfs 62,5 km gereden. (kijk hier voor een interview met Stan.)
Waar het uitrijden van de tocht voor mij toch iets minder spannend was, heb ik door de dag heen veel Skate4AIR rijders geprobeerd te helpen daar waar ik kon. Uit de wind houden, terug naar een groep rijden of gewoon even moed in praten. Het heeft bij mij veel meer indruk gemaakt en plezier bezorgd dan gewoon hard doorrijden.
Maar de laatste 2 ronden en de finish zullen mij het meeste bij blijven. Martijn Oudeman, CF patiënt met 2 nieuwe longen die, na vorig jaar 150 km te hebben gereden, dit jaar koste wat kost de 200 km wilde volbrengen heb ik mogen begeleiden. Uit de wind zetten, kletsen, handje haken, een beetje voortrekken.
De laatste ronde begon het al aardig donker te worden, scheuren waren slecht zichtbaar, maar naarmate de finish dichterbij kwamen de emoties los. Tot dikke tranen toe op de streep. Martijn heeft het gered, met zijn handen naar de hemel, zijn longdonor dankend! Ook bij mij liepen de tranen over mijn wangen.
Als je het aan mij vraagt staat deze finish in de top 3 van schaatsmomenten voor mij! Na mijn Olympische goud op de vijf en de EK titel in 2005. (kijk hier naar de finish van Martijn)
Want voor deze patiënten doen wij het allemaal. Geld inzamelen om meer onderzoek naar CF mogelijk te kunnen maken en zo hopelijk hun levensverwachting op termijn te kunnen verlengen. Mocht je meer willen zien over ervaringen van de deelnemers, dan kan je op de site kijken, hier staat het vol met filmpjes, interviews en foto's.
Voor iedereen die mij en andere Skate4AIR deelnemers hebben geholpen: SUPER Bedankt! Volgend jaar, 1 februari 2013 gaan we weer van start voor de derde editie!
Dan ga ik nu snel weer trainen, want ja, ook ik word wel een beetje zenuwachtig, want als De Tocht echt komt: ik ben ingeloot!