Met zijn zege loste Smeekens de belofte in dat hij zondag harder kon rijden dan zaterdag. De opening, zo stelde hij na de eerste 500 meter van het weekend, zou nog een tiende van een seconde harder moeten kunnen. Ook in zijn volle ronde zat nog ruimte.

Op zondag bewees hij dat het klopte. Hij opende met 9,6 een tiende sneller en ook zijn ronde (25,1) was rapper dan zaterdag.

"Dit was precies de bedoeling. Gisteren kende ik wat haperingen, maar vandaag was de eerste 300 meter goed en kon ik op de kruising vol doorblazen. Het is geweldig om het seizoen met een 34,7 af te sluiten", stelde Smeekens vast.

Dat het een lang seizoen was geweest, daar maalde Smeekens niet om. "Bovendien, in een vol Thialf loop je de kantjes er niet vanaf."

De zilveren medaille van Sotsji spookt af en toe nog door zijn hoofd. Even gaf het scorebord in de Adler Arena aan dat hij olympisch kampioen was, maar even later bleek hij tweede. "De Spelen hebben nog steeds een donker randje omdat ik had kunnen winnen", zei hij. "Maar het is fijn dat ik hier met dit gevoel – en ik voel me verre van optimaal – toch nog 34,7 rijd."

"Uiteindelijk is het een mooi seizoen geweest met dit als een mooie afsluiter", concludeerde de pupil van Jac Orie.

"De komende weken ga ik dingen doen waar ik tijdens het seizoen geen tijd voor heb gehad: met vrienden afspreken, familie bezoeken en daarna lekker op vakantie."