"Oké, als ik hem dan maar op het wereldkampioenschap in maart kan pakken. Dan gaat het erom, daar moet het gebeuren." Onaangedaan, maar wel vol van bewondering keek Jenning de Boo op televisie terug op de nieuwe oorwassing die hij en de rest van het deelnemersveld kregen van fenomeen Jordan Stolz. De 20-jarige Amerikaan zal ongetwijfeld meer druk hebben gevoeld nu hij een keer in een stadion rond schaatste waar negentig procent van de toeschouwers landgenoten zijn. Er was niets van te merken. Hij liet zich wegschieten als een pijl die computergestuurd de dubbele 500 meter afraffelde met een gemak, een souplesse en een zelfverzekerdheid die weinig anderen aan de dag legden, en snelde zo opnieuw naar een World Cup-triomf, extra in de verf gezet door het feit dat hij ook een baanrecord vestigde.

"Ongelooflijk, hoe hij dat weer deed", zo complimenteerde De Boo, zoals steeds dit seizoen de runner-up in de uitslag, alleen in dit geval wederom op ruime achterstand (1.06,16 om 1.07,33). "Het wordt van hem verwacht, hij doet het dubbel en dwars. Petje af. Zijn familie zit hier op de tribune, Shani Davis, noem maar op: ik herken dat wel, hoeveel druk dat kan veroorzaken. Wat doet hij? Hij legt me erop met meer dan een seconde verschil. Dat is pure klasse. Een week geleden was het verschil zo klein (hij hield zijn wijsvinger en duim vlak bij elkaar, red.), nu is het een stuk meer. Hier is dat niet zo belangrijk. Het draait allemaal om Hamar. Daar moet ik hem verslaan."

Of dat zal lukken, is een tweede. De tijd zal het leren. Het moreel bij de jonge Groninger is in tact, dat liet hij wel blijken uit zijn commentaar. Er komen nog twee 500 meters. "Daar ga ik opnieuw helemaal blanco in. En dan zou het best kunnen dat ik hem wel pak", sprak hij vol vertrouwen na de wedstrijd waarin hij binnen een ronde alleen verder moest. Ploegmakker Tim Prins vloog in de tweede bocht snoeihard de kussens in. Die andere Reggeborgh-teammakker van dik in de dertig, scheurde vrijdagavond ook weer als een jonge god over de piste. Kjeld Nuis meerde zijn speedboot keurig als derde af aan de steiger: 1.07,44.

Jenning de Boo
Zo zit hij Jordan Stolz op de hielen, en zo lijkt de Amerikaan weer uit het zicht te verdwijnen. | Foto: Soenar Chamid

Jutta Leerdam durft gelukkig ook te blijven dromen van de dag waarop ze haar plaaggeest de baas is. Miho Takagi bewijst vooralsnog keer op keer dat ze op de 1000 meter een hoge horde is om te nemen. In Milwaukee kreeg Leerdam door haar eigen schuld niet eens de kans om de troon waarop de Japanse vorstin al het gehele seizoen heel stevig zit aan te vallen. Voordat de Westlandse powervrouw echt op gang was in de rit tegen Angel Daleman, gleed ze al op haar buik als een dweilmachine over de ijsvloer, nadat ze de punt van haar rechterschaats in de baan had geprikt. Opponente Daleman werd zo veroordeeld tot een solorace die eindigde in de zesde plaats (1.15,01), geen verkeerd resultaat, al dacht de tiener daar zelf anders over.

"Heel ongelukkig en heel vervelend", noemde Leerdam haar geklungel. "Ik val letterlijk - even afkloppen - nóóit! Als ik een misser maak, kan ik mezelf opvangen, maar ik moet weer wennen aan mijn andere manier van starten. Ik reed de voorbije week zó goed, dat heb ik in tijden niet gedaan. Daarom stond ik ook aan de start met het idee van ik ga er alles uit halen en dan is er een grote kans dat ik win. Dan baal je wel wanneer je na tien meter plotseling op de grond ligt en je je afvraagt wat er gebeurt. Ik reed opnieuw op mijn oude schoenen waardoor mijn timing weer anders was en ik het niet precies wist. Daar baal ik van, omdat ik zo graag wil laten zien hoe goed ik ben."

Antoinette Rijpma-de Jong toonde veel veerkracht: bleef ze het vorige weekend ver verwijderd van de ereplaatsen op de 1000 meter - in Calgary moest ze even slikken na de twaalfde positie - ze pakte vrijdagavond brons (1.14,44). Na de zilveren onderscheiding die ze verdiende in Beijing op dezelfde discipline, kon ze dus dik tevreden zijn. "Zo goed had ik mijn race niet verwacht", vertelde de Friezin die de drie kilometer ook had mogen rijden, maar uit zelfbescherming daarvoor bedankte. "Het wordt allemaal wat druk anders."

De uitslagen staan hier