In Calgary reed Nuis de schaatsmijl ‘laf’ en daardoor rolde er een onbevredigend resultaat uit. De routinier bleef ver weg van het podium. Dat moest anders. In Milwaukee kruiste hij de degens met Stolz en werd het een heerlijk titanengevecht. Uiteraard mét de conclusie dat de winst voor de zoveelste keer naar de Amerikaan ging. “Die capaciteit heeft hij”, reageerde Nuis bij de NOS op de suggestie of er met hem gespeeld werd door Stolz. “Als ik puur naar mezelf kijk is het een wereld van verschil met Calgary. Ik wilde met lef rijden en dan denk je het hem moeilijk te maken, maar met de laatste kruising voor hem… Ik was allang blij dat ik na 1100 meter nog voor lag. Ik reed met het mes tussen de tanden en hij zat te wachten op het moment dat hij kon toeslaan.”
En toch: Nuis deed de eerste 1100 meter inderdaad alles goed tegen de ijzersterke Amerikaan. Hij opende 23,2 gevolgd door rondjes 24,9 en 26,0. Daarmee bouwde hij een klein buffertje op ten opzichte van Stolz, maar die had nog wat overgehouden voor de laatste ronde en knalde de binnenbocht door met een slotronde 27,0. Het bracht Stolz opnieuw een baanrecord (1.41,48) terwijl Nuis de klok stilzette op 1.42,67. “Ik dacht dat hij op de eerste kruising al zou komen, maar toen kwam hij niet. Ik dacht: Lekker, we gaan lekker! Toen ben ik de buitenbocht heel hard doorgereden in de hoop nog wat te profiteren. Nu pakte ik tijdig mijn eigen lijn, reed een goede binnenbocht en dacht even het zal toch niet en het werd ‘m inderdaad niet.”
Met zilver haalde Nuis vooral zijn gram na de matige race van vorige week. Zijn conclusie over het Amerikaanse schaatsfenomeen? “Het is pijnlijk hoe groot het verschil is, maar… Ik ben echt megablij, ik heb gestreden. Dit is nu het hoogst haalbare en als ik dat haal, ben ik f*cking blij. Ik kan blijven malen over dat verschil, maar hij is op drie afstanden de beste. Dat is nu effe zo.” Het kan ook snel veranderen, weet Nuis. “Shani Davis was een tijd de beste, die had tien jaar een wereldrecord en dat heb ik ook kunnen pakken.” Met Stolz zal het geen vier jaar meer duren voor hij het wereldrecord van Nuis te pakken heeft, de 1.40,17 zal er op termijn aan vliegen. Maar spanning blijft een factor en Nuis houdt er zichtbaar van om daarmee te spelen in de communicatie naar zijn tegenstanders. “Wie weet heeft hij straks in Milaan ook zijn luier om van de spanning.”
