De marathonploeg van Sprog stopt na deze winter. Teammanager Ard Alderts en trainer-coach Jeroen de Vries vinden het na drie jaar opleiden mooi geweest, nu er geen mogelijkheden zijn om als team door te groeien. Maar wat gebeurt er met de rijders? Hoe ‘solliciteren’ zij naar een nieuwe plek?
Team Sprog, opgericht om talenten naar de top te begeleiden, wordt gerund door liefhebbers van de sport. De nadruk ligt op verbetering, waarna de mannen kunnen doorstromen naar een topploeg. Dat heeft afgelopen jaar bij Christian Haasjes (transfer naar Bouwselect) en Chiel Smit (transfer naar Team Essent) goed uitgepakt. En ook dit seizoen is er succes: onlangs maakte Lars Woelders de overstap naar Team Essent bekend.
De beslissing van de leiding om er na dit seizoen een punt achter te zetten, komt begin januari echter uit de lucht vallen. Het is voor de jongens een verrassing. Daarmee staat hun schaatstoekomst ineens op losse schroeven. Hoe zetten Klaas Poortinga, Ruben Ligtenberg, Ivo de la Porte en Hylke de Boer zich op de kaart voor een transfer?
Klaas Poortinga is bezig aan zijn zesde seizoen bij het team. Hij was er vanaf het begin bij. Het nieuws dat de ploeg stopt, kwam voor hem uit de lucht vallen. “Wij wisten het niet veel eerder dan de media. Ard (Alders) heeft uitgelegd waarom en dat begrijp ik wel. Toch vind ik het erg jammer, zeker omdat ik er al die tijd al bij zit. De samenwerking met Ard heeft me gebracht waar ik nu sta. Aan de andere kant ben ik optimistisch: waar deuren sluiten, openen nieuwe.”
De optimistische Poortinga ziet kansen: “Een nieuwe omgeving kan helpen. Ik ben ambitieus en ik wil graag een stap omhoog. De afgelopen jaren heb ik laten zien dat ik vooruitgang boek en er zit nog veel rek op. Alleen kan ik nu niet bepalen welke ploeg het wordt. Ik hoop op een topteam, maar ik moet het bewijzen. Ik wil mooie uitslagen rijden op de Weissensee. De natuurijswedstrijden vind ik het allerleukst. Het is vrij simpel: iedereen moet op en naast het ijs laten zien wat hij te bieden heeft aan een ander team.”
De groei van de Fries is zichtbaar geweest in zijn zes jaar bij deze formatie. “Ik begon op een laag niveau en doe nu voorin mee in de Topdivisie. Dat heb ik te danken aan mijn fysieke kwaliteiten, uithoudingsvermogen en doorzettingsvermogen. Mensen zeggen vaak over mij: ‘Je moet ’m tien keer doodslaan voor je van hem af bent.’ “
Met de drive zit het wel goed. “Ik geniet echt van de sport. En ik ben nog jong, dus er is nog van alles mogelijk.” Poortinga peinst er niet over om te stoppen. “Dat kan maar één keer, vind ik. Terugkomen is een stuk lastiger; dan val je vaak tussen wal en schip. Ik moet doorzetten en dan komt het vanzelf wel goed.”
Voor Hylke de Boer is het zijn debuutseizoen bij Team Sprog. Hij kijkt terug op een goede start en een fijne samenwerking. “Qua trainingsschema’s en faciliteiten zit het goed in elkaar. De begeleiding is prettig, maar helaas houdt het na de huidige winter op. Heel jammer”, zegt hij.
De 21-jarige is niet direct bezig met de volgende stap. “Ik kan de onrust rond het stoppen van de ploeg redelijk van me afzetten. Het schaatsen gaat de laatste tijd lekker, natuurijs komt eraan. Daar ligt de focus op. Voor mezelf geldt dat ik nog nooit een koers heb gewonnen, dus het voelt niet fair om te zeggen dat ik de 200 (kilometer, op de Weissensee, red.) zal winnen. Maar als ploeg kunnen we leuk meedoen. Het zou mooi zijn als we een uitschieter hebben.”
Toch zit het onvermijdelijke er wel aan te komen: hoe moet het verder? “Je bent op jezelf aangewezen om een nieuwe ploeg te regelen. Iedereen heeft de nummers van de trainers. Het begint bij een berichtje, of je kunt gevraagd worden. Ik ben wel wat lijntjes aan het uitgooien”, vertelt De Boer lachend. Ligt er een samenwerking met broer Tjerk bij Royal A-Ware in het verschiet? “Dat is een droom, maar het is niet zo dat hij mij adviseert wat ik moet doen. Het is mijn toekomst en die is afhankelijk van waar er plek is.”
De talentvolle De Boer is gedreven en weet wat hij wil. “Ik hou er niet van om te slijmen over mezelf, maar ik weet wel dat ik vooraan structureel mee kan doen met de besten. Ik hoop dat ik die lijn een vervolg kan geven. Elke dag probeer ik het beste van mezelf te leveren en ik breng positiviteit mee. Dat klinkt leuk om erbij te hebben toch?”, besluit De Boer vrolijk.
De derde man in de rij, Ivo de la Porte, staat voor een dilemma. Zijn eerste seizoen in de Topdivise zorgt nog niet voor het goede gevoel waar hij op had gehoopt. Zet hij alles op alles voor een transfer?” Ik ben nog niet zo bezig met mijn toekomst na dit seizoen, omdat ik eerst werk aan mijn vorm nu. De laatste tijd gaat het wat minder en ben ik vooral het plezier kwijt. Ik ga eerst resetten en kijk dan verder.”
Er schuilt een aanwijsbare reden achter de gemixte gevoelens van de 22-jarige debutant. “Het is een opeenstapeling van teleurstellingen en tegenslagen. Je doet er veel voor en geeft veel op, maar het levert niet op waar je zo op hoopt. Als je goed presteert en er veel plezier uithaalt, dan is dat het waard. Alleen worstel ik daar nu mee”, legt De la Porte uit. “De prestaties blijven tot nu toe uit.”
De Oostwouder is er nog niet over uit hoe zijn toekomst eruit zal zien. “Ik weet dat ik jong ben en dat er een hoop te leren en verbeteren valt. Ik kijk het tot maart aan. Als ik dan veel zin heb om door te gaan, zal ik contact zoeken met de kleinere ploegen en kijken of er wederzijdse interesse is. Maar ik ga mij ook verdiepen in mijn toekomst naast het schaatsen.“
De vierde man van Team Sprog kijkt met een realistische blik naar een mogelijke transfer. “Ik ben wel bezig met volgend seizoen, want ik weet dat het een lastig verhaal kan worden om een nieuwe ploeg te vinden. Er is weinig ruimte voor nieuwe rijders en qua rijstijl sluit ik niet altijd goed aan op wat de teams willen. Ik ben meer een sprinter, terwijl er vaak wordt gezocht naar de mensen die langer en harder op kop kunnen rijden.”
Het seizoen voor Ligtenberg verloopt alleraardigst. Met een nationale titel bij de Inlineskaten Marathon en vier top-tien klasseringen op ijzers klaagt de Tukker vooralsnog niet. Toch hoopt hij op meer. “Bij de marathon valt het nog net niet honderd procent op z’n plek. In de basis is het mijn beste jaar, maar de uitkomsten zijn soms ongelukkig.”
Het is voor Ligtenberg zijn derde jaar in de Topdivisie, maar het hoogste niveau is hem niet aan komen waaien. “Ik heb er alles voor gedaan. Het is niet alleen talent, maar juist het harde werken dat je zo ver brengt. Als je dit drie jaar laat zien, dan wil je dat ook een vierde jaar doen. Elk jaar zit er een stijgende lijn in dus dat zal volgend jaar niet anders zijn.”
De man van de lange adem is ook regelmatig aan het skeeleren, de sport waar hij groot mee is geworden. “Ik hou van het racen, van het spelletje. Dat is hetzelfde in de marathon. Ik vind het leuk om voor een groep te rijden. Wat ik zoek in een nieuwe ploeg? Ik zit graag in een winnend team, of ik nou zelf win of iemand anders, dat maakt me niet uit. Als ik maar een beslissend steentje bij kan dragen. Ik vind het belangrijk dat alle jongens volledige inzet hebben, dat heb ik zelf ook. Ik leef bij het motto alles of niks.”
