Teun Boer maakt zich niet druk, hij wordt écht nog beter

Z’n soortgenoten - de geboren sprinters - moeten er toch moedeloos van worden, zo snel en gemakkelijk als de Franstalige Noord-Amerikaan is vertrokken vanaf de startlijn? Teun Boer, binnen TeamNL Shorttrack voorzien van het label sprintspecialist, is de eerst aangewezene om er zijn licht over te laten schijnen. Want in de kwartfinale van de 500 meter zijn hij en Itzhak de Laat weggeblazen door Dubois. Die heeft met 40,18 seconden de beste tijd van de dag gerealiseerd, waar Boer met 40,65 als tijdsnelste nummer drie die ronde ook heeft overleefd. Via de halve finale belandt de Nijmegenaar in de B-finale die hij zeer overtuigend in een zege ombuigt; Dubois ‘wandelt’ als het ware door naar de grote eindstrijd (40,20), eveneens door hem gewonnen.

Boer, over het verschil met Dubois: “Oh, ja. Ik heb vooral naar mezelf gekeken en geprobeerd de beste rit neer te zetten die ik kan.” Hij zegt graag te hebben willen duelleren met Dubois en diens landgenoot Jordan Pierre-Gilles in de bewuste kwartfinale. “Dat kwam er niet van, omdat ik bij de start klem kwam te zitten. Terwijl ik echt weet dat mijn start echt beter is dan in die rit”, beweert hij.

Waar hij nog meer houvast aan heeft: de splittijden. “Ik was het gaatje heel langzaam aan het dichten. Dat is een teken dat mijn topsnelheid wel in orde is.” Het blijkt op feiten te berusten. Waar Dubois in het eerste gedeelte het verschil maakt (dankzij de start dus), krabbelt de grotere, loggere en daarom wat trager op gang komende Nederlander terug in de slotronden. Naast elkaar gezet: 6,67 (Dubois) en 6,89 (Boer), 8,55 en 8,81; 8.17 en 8,20; 8,29 en 8,29; 8,50 en 8,46.

Boer verblikt noch verbloost ervan. “Hij opent harder. Ik besef dat dit een puntje is waarmee ik voortdurend bezig ben om dat beter te krijgen. Ik moet meer kilo’s op gang brengen. Nou ja, ik zou ook meer kracht moeten hebben en sterker kunnen zijn. Wat ik ermee wil zeggen: ik voer het niet als een excuus aan, maar weet dat ik nog lang niet ben uitgeleerd. Dit proces vraagt veel aandacht”, aldus Boer, die niet de indruk wekt wakker te liggen van de Canadese overmacht. “Ze hebben mooie tijden gereden, waar ik nog niet aan toe ben. Al heb ik ze eerder wel gereden. Op andere banen…”, voegt hij eraan toe.

Wat momenteel nog in zijn voordeel spreekt: Milaan 2026 is over een klein jaar. “Ja, dat weet ik, maar ik ben niet bezig met mijn olympische droom op de 500 meter. Ik moet er eerst zien te komen. Er kan zoveel gebeuren en volgend seizoen moet alles ook weer helemaal goed gaan. Ik heb steeds genoeg blessures gehad bij het begin van de winter die me een stapje terug hebben gedwongen. Neem dit jaar, waarin ik een geweldige zomer achter de rug had en toch niet fit was op het juiste moment. Laat ik maar vooral met mezelf in de weer blijven, en zorgen dat mijn 500 meter beter en beter wordt.”

Dat schaven aan specifieke kwaliteiten is minder aan de orde in zijn rol als relay-pion. Met name op de gemengde aflossing wordt hij geprezen om de dikwijls perfecte wissel met Jens van ’t Wout, zodra de beslissing in de wedstrijd moet vallen. Boers massa helpt enorm bij het afduwen van de lichte kopman in het team, het maakt hem bijna onmisbaar op deze discipline. “Nou, als je die plek alvast kunt opschrijven voor me…., dat zou lekker zijn. Dan haal je wat stress bij me weg, maar tegelijkertijd kan het ook ten koste gaan van mijn scherpte en motivatie. Dat is natuurlijk niet het geval, hè, want ik wil me continu verbeteren. Mijn wissel op Jens is denk ik een heel goede, dat klopt wel. Ik ben wat zwaarder, Jens is lichter, en zo werkt het uitstekend.”

Zondag kan het twee gouden medailles opleveren: mixed relay en de mannenrelay. “We moeten het afwachten. We hebben vaker mooie races laten zien, ook met de mannen, waarin we dachten dat we goud zouden veroveren. En dan gebeurde er iets heel kleins dat succes in de weg stond. Als we net zo dominant zijn als we vandaag waren, is er zeker een kans op goud.”

Verzilveren dus. Bondscoach Niels Kerstholt kan het eisen, maar is zich ervan bewust dat niets in shorttrack op bestelling komt. “Ik wilde voor dit toernooi drie keer op het podium met de relays. We hebben nu een gouden plak, met de andere twee staan we in de finale. Dat is mooi. Het doel in haalbaar, het zou een prachtig visitekaartje zijn, nu we voor thuispubliek optreden. Daarnaast willen we allerlei dingen beter doen die ons dominanter maken en ons in staat stellen succes meer af te dwingen. De vrouwen hebben het voorbeeld gegeven”, verklaart de Utrechter.