Rubriek van nieuws en wetenswaardigheden uit de (inter)nationale schaats-, en skeelerwereld: het overzicht van de voorbije dagen.
Toch nog 200 kilometer deze winter
Wegens de weeromstandigheden op de Weissensee werd de Alternatieve Elfstedentocht - naast de echte Tocht de enige koers over 200 kilometer - vorige week woensdag geschrapt. Om toch de langste afstand in de marathon deze winter te kunnen rijden, is besloten de Grand Prix Finale in Lulea met vijftig kilometer te verlengen. Deze wedstrijd op 22 februari draagt de naam 'Zweedse 200 - Sea Ice Classic'.
"Een schaatsseizoen zonder de ultieme afstand op natuurijs is eigenlijk ondenkbaar", verklaart competitieleider Geert-Jan. Bram Smallenbroek vult namens de Lulea-organisatie aan: "Uiteraard gaan wij er alles aan doen om aan de wens van de KNSB en vele marathonrijders tegemoet te komen. De afstand van 200 kilometer - gelijk aan die van de echte Elfstedentocht én de alternatieve op de Weissensse – is een belangrijke bestaansreden van de marathonsport en ook een afstand waarvoor het peloton eigenlijk het hele jaar traint. Het is mooi als we met elkaar de handen ineenslaan om het in ieder geval minstens één keer per jaar mogelijk te maken dat-ie ook daadwerkelijk verreden kan worden.”
Het is overigens niet de eerste keer dat de 200 kilometer in Zweden verreden wordt door het Nederlandse peloton, ook in de coronatijd stond de lange koers op het programma op de Botnische Golf.
IJsmeesters Ammerstol werken nachtje door voor drie uur schaatsplezier
Het is een fraai tafereel in de schaatsgekke Krimpenerwaard. Op de natuurijsbaan van Ammerstol rijden enkele tientallen liefhebbers maandagochtend hun rondjes in de buitenlucht. Vanuit het dorp schijnt de laagstaande zon. De ijsmeesters van Vooruitgang zijn de hele nacht in de weer geweest.
“De ijsmeesters zijn met vijf man de hele nacht bezig geweest”, vertelt Bert Timmerman, voorzitter van IJsclub Vooruitgang. “In alle vroegte hebben we online gezet dat we opengingen voor onze leden. Maar nog voordat het op de website stond, was het nieuws via de tamtam al bekend. Om half acht stonden de eerste schaatsers voor de deur. IJsmeester Bas ging toen naar bed. Hij zei: ‘Ik kom wel weer terug als het ijs weg is’.”
De schaatspret is van korte duur, want die fraaie februarizon blijkt al best krachtig te zijn. De temperatuur stijgt snel, het ijs smelt even rap en dan trappen de eerste schaatsen door het dunne ijsvloertje. Het wordt te gevaarlijk. Tegen elf uur besluiten ze de baan weer te sluiten.
“Laatste ronde mensen, het wordt te gevaarlijk”, meldt ijsmeester-van-dienst Simon van der Wel. Waarna Timmerman de boodschap ook via de microfoon meedeelt. Niemand die tegensputtert, iedereen snapt het besluit. Exact 63 leden van Vooruitgang hebben op het ijs gestaan vanochtend. En ze hebben genoten. Deze rondjes pakt niemand meer van ze af. Na een glas kruidenthee of warme chocomel keren ze huiswaarts.
Schaatsen op natuurijs blijft het mooiste wat er is, maar de dagen waarop het kan zijn schaars. In het weekeinde was het een paar ijsclubs gelukt om hun baan open te krijgen. Een daarvan was de Noordwijkse IJsclub, waar ijsmeester Jan de Ridder met zijn ploeg de hele nacht in de weer was geweest. Zij bezorgden honderden mensen een paar uur schaatsplezier.
Pakken wat je pakken kunt, dat lijkt het devies in deze tijden. Vorstdagen worden schaars. Om die weinige dagen optimaal te benutten, heeft de KNSB onlangs de Club van Natuurijs opgericht. Voor meer informatie: clubvannatuurijs.nl.
