Van het ijs naar Vuelta in één jaar

Halverwege de Vuelta vindt Beuling de tijd voor een interview. In haar eerste meerdaagse koers wordt ze geleefd. “De hele dag ben je druk en je eet ’s avonds heel laat. De Vuelta is echt een sprong in het diepe. Voor mij is dit een behoorlijk niveauverschil met de wedstrijden die ik tot nu toe reed. Maar ik leer hier ontzettend veel van en het is vet om bij je eerste profwedstrijd tussen de wereldtop te rijden. Mij motiveert dat enorm”, vertelt Beuling enthousiast.

In de ploegenrit van maandag werd EF Education elfde, daarna volgden een 138^ste, 84^ste, 137^ste en 129^ste plaats voor Beuling. Hoewel het pas haar eerste ontmoeting is met de beste wielrensters ter wereld, had ze er meer van verwacht. “Ik heb nog niet het idee dat ik mijn bijdrage heb kunnen leveren aan de ploeg, maar iedereen is positief over hoe ik presteer. In de tweede etappe hoopte ik mee te kunnen doen met de sprint, omdat ik dacht dat het een vlakke rit zou zijn. Alleen is het Spaanse vlak anders dan ik gewend ben in Friesland, dus ik kon het peloton niet volgen. Toen dacht ik even: Waar ben ik aan begonnen?”, vertelt de 23-jarige wielrenster.

“Inmiddels zijn we een paar dagen verder en sta ik er al anders in. Het is een vuurdoop geweest, een enorme uitdaging. Eigenlijk is het dat nog steeds. Ik ben met mijn neus op de feiten gedrukt. Maar ik geloof dat ik er beter van word. En het is logisch dat ik niet gelijk met de besten mee kan. De ploegleiding gaf aan dat het een slecht teken zou zijn voor het peloton als ik gelijk van voren zou zitten. Daar hebben ze natuurlijk helemaal gelijk in. Ik kan nu alleen maar leren en ervoor zorgen dat er een moment komt waarop ik wel kan sprinten voor de eerste plekken”, vertelt Beuling realistisch.

Hoewel de Emmeloordse in de zomers al geregeld wielerkoersen reed, is de overstap naar een profploeg snel gegaan. “Voor mij was het een enorme teleurstelling dat ik niet meer op het hoogste niveau kon schaatsen. Wielrennen werd voor mij een uitlaatklep en ik was vaak op mijn fiets te vinden. En als je iets veel doet, word je er vanzelf beter in. Bij schaatsen was dat bij mij precies tegenovergesteld door mijn zwabbervoet.”

“In november is het eerste contact gelegd tussen mijn manager André Boskamp en de ploeg”, vertelt Beuling over de totstandkoming van haar profcontract. “Toen heb ik telefonisch enkele gesprekken gevoerd en in december ben ik meegegaan op trainingskamp. Niet als onderdeel van het team, maar om elkaar beter te leren kennen en te kijken wat er mogelijk zou zijn. Uiteindelijk kwam daar dit contract uit”, vat Beuling het proces samen. “Voor mij is dit een mooie kans die ik met twee handen heb aangegrepen en ik voel me bevoorrecht om hier te zijn. Dat ik dit zo snel na het schaatsen alweer mag meemaken.”

In haar eerste meerdaagse koers valt er van alles te leren voor Beuling. “Ik heb me van tevoren ingelezen, daar ben ik eigenlijk al mee begonnen toen ik startte met wielrennen. Waar moet ik rekening mee houden? Omdat het lange wedstrijden zijn, speelt voeding een grotere rol dan bij een 500 meter op het ijs. Deze week krijg ik van mijn ploeggenoten mee hoe het allemaal werkt en dat vind ik erg interessant. Het is één grote leerschool. ’s Avonds lijkt het wel een eetwedstrijd. En op de fiets heb ik door de warmte soms geen zin meer om te eten, maar ik weet dat het moet. Verder gaat het me redelijk goed af.”

Vergeleken met het schaatsen is de sfeer in het team anders. “Iedereen heeft hetzelfde doel en werkt samen. Je bent echt blij voor elkaar en deelt alles, of het nu wel of niet goed gaat. Ook met het schaatsen heb je je ploeggenoten nodig. Maar als het er dan echt op aankomt, bij een wedstrijd, dan wil iedereen elkaar eraf rijden. Met fietsen is dat heel anders.”

De komende dagen wordt het voor de sprintster afzien in de Spaanse bergen. “Ik heb als doel om zo lang mogelijk bij de ploeg te blijven. En te leren. Op een gegeven moment begint inderdaad de overlevingsmodus”, vertelt de wielrenster. “Ik heb nog wat stappen te zetten, maar ik weet heel zeker dat dit is wat ik wil. Komend jaar zal ik er alles aan doen om hier weer terug te keren, zodat ik kan rijden voor een betere klassering.”

Overigens is Beuling niet de enige rijdster die de overstap gemaakt heeft van het schaatsen naar het wielrennen. Femke Markus (Team SD Worx) en Loes Adegeest (FDJ – SUEZ) veroverden met Esther Kiel in 2016 goud op de ploegenachtervolging tijdens het WK Junioren en doen ook mee aan de Spaanse wielerkoers. Ook olympisch kampioene Carlijn Achtereekte heeft de overstap gemaakt naar de fiets. “Het is niet helemaal toeval, omdat je als schaatsster wel gewend bent om te fietsen. Met deze namen kan je wel een aardige ploeg vullen”, sluit Beuling lachend af.