Van kriebels naar succes: de mannen achter Team Wokke Vastgoed

Het is januari 2022 en er begint bij Bakker wat te kriebelen. Na acht jaar niet meer in de marathonsport actief te zijn geweest, lonkt er een nieuwe kans. Weer terug in de wereld waar hij als kind verzot op raakte en later zeventien jaar als manager aan de slag ging. Er ontstaat een plan voor een nieuwe ploeg. “Het voelde alsof ik opnieuw moest beginnen, niemand kent je meer van vroeger. Mensen zijn sceptisch en we hebben geld nodig. En wie heeft zoveel passie voor de sport dat hij tienduizenden euro’s wil investeren in een team dat nog moet presteren? Dat kan er maar één zijn: Wokke Vastgoed.”

Het gezicht en sponsor achter de ploeg is de 78-jarige Johan Wokke die zich al jaren inzet voor de schaatssport. Zes jaar lang, in de periode 2010 - 2015 heeft Wokke Vastgoed de baanselectie gesponsord op de ijsbaan in Hoorn. Het huidige marathonteam is gestart vanaf het seizoen '22/'23. “Het is allemaal liefhebberij”, is een van de eerste zinnen die de projectontwikkelaar uitspreekt. Op zijn kantoor in Wieringerwerf is dat niet te missen. Op tafel ligt de meest recente nieuwsbrief die de ploeg periodiek uitbrengt. Een behoorlijke klus, waar nieuwkomer Twan Berlijn handig in is, zo wordt verteld. “Je moet er maar goed de tijd voor nemen”, drukt Wokke mij op het hart. “Koffie erbij?”

Trots op het team, dat valt op. Een tijdschrift met een foto van Jutta Leerdam op de voorkant is ook niet te missen op tafel. “Wij gaan voor de eigen vrouwen”, vertelt Wokke stellig. Die sterallures, daar heeft-ie niks mee. Vrouwen uit de streek die bij elkaar passen, daar draait het om. De specifieke regio definieert hij duidelijk: “Het noorden van Noord-Holland, want West-Friese karakters passen bij elkaar.” “Om vier vrouwen bij elkaar in het team te zetten is het belangrijkst, maar ook het meest lastige dat er is”, beaamt Bakker. “Het moet klikken. Dat is er van nature of dat is er niet."

Bij de vrouwen is het allemaal begonnen voor Wokke Vastgoed. De beide mannen moeten wat gniffelen als ze terugdenken aan ‘hun’ eerste vier vrouwen die in 2022 moedig het avontuur aangingen. Vermenigvuldig dat met twee, want de ploeg besloot direct zowel in de Topdivisie als Beloftedivisie uit te komen. De eerste vier toppers waren Paula Konijn, Olin Verhoog, Bente Kerkhoff en Anne Leltz. “Individuele talenten, maar de oh zo belangrijke klik ontbrak. Daar valt of staat ons succes mee”, vertelt de manager.

Bijzonder was het wel, dat de ploeg met twee teams bij de vrouwen meedeed. Het mannenteam in de Beloftedivisie bracht het totaal op drie. “Ja, de intentie was ook een enkel vrouwenteam, maar de kans deed zich voor”, herinnert Bakker zich. "Ik was in gesprek om Kerkhoff bij de ploeg te halen vanuit een team dat nu niet meer bestaat. Ik zou de A-ploeg gaan doen en iemand van het andere team de B-ploeg. Alleen hun sponsor stapte eruit. Daardoor kon ik ineens twee teams opzetten en ik ging naar Wokke Vastgoed toe.” Johan knikte instemmend. “Het voelde completer zo. We konden een pad inslaan.” Marathonteam Wokke Vastgoed was geboren.

Het eerste seizoen lukte het de vrouwen in de Topdivisie niet om samen tot goede resultaten te komen. De een viel uit door een auto-ongeluk, de ander kreeg last van mentale problemen. Na een jaar verlieten twee van de vier vrouwen de ploeg. “Geen best jaar”, aldus Bakker. De verklaring? “Het liep niet, de leeftijdsverschillen waren groot en ze woonden ook niet allemaal in de buurt.” “Er moest wat anders gebeuren”, zegt Wokke.

Er was hoop. Manager Bakker vond een manier om talentvolle rijders op te sporen. “Op een gegeven moment zit je weer in dat wereldje en zie je wie er groeipotentie heeft. Bij de ijsbaan in Hoorn kijk ik naar de talenten van de Zesbanen-competitie." Het blijft hard werken, want ze redden het niet zomaar in de Topdivisie. “Ik heb weleens iemand terug moeten zetten naar de Beloftedivisie, dat is pijnlijk”, vertelt Bakker. Wokke vult aan: “Maar petje af voor hoe de dame in kwestie ermee om is gegaan. Ze is belangrijk voor het team door alles wat ze eromheen doet. Veel hand- en spandiensten.” “Nu rijdt ze een stapje lager en het plezier spat ervan af”, zegt Bakker met een glimlach.

Deze keuze was nodig voor de ploeg om successen te behalen. Er moest hard gewerkt worden om hogerop te komen, maar het nieuw elan betaalde zich wel uit. Jet Fransen won het Belofteklassement ’23/’24. “Dat is zo’n voorbeeld van een meisje dat uit de Zesbanen-competitie kwam. Ze was direct zo goed dat ze de competitie won. Dat stimuleerde de ploeg enorm. Doordat de prestaties goed zijn, wordt het enthousiasme groter. Mensen komen nu naar ons toe, in plaats van dat we aan hen moeten trekken”, vertelt Bakker. “Ja, maar je moet niet vergeten”, onderbreekt Wokke, “Ze passen bij elkaar. Dat directe, daar kan niet iedereen mee omgaan. En het zijn doeners.”

Ook het huidige seizoen is de Noord-Hollandse ploeg sterk gestart, met onder anderen de talentvolle Sofia Schilder. Zij rijdt dit seizoen nog voor Wokke Vastgoed, maar stapt volgend seizoen over naar Albert Heijn Zaanlander. Het gemis wil Wokke Vastgoed tegen die tijd opvullen vanuit de beloften, vanuit het ‘doorstroomsysteem’ dat Bakker prefereert.

Het niveau is omhooggeschoten, net als de ambities. “De insteek is om bij de beloften bij de eerste drie te eindigen in het klassement. Zowel bij de mannen als de vrouwen. Ach, dat is nog voorzichtig. Vorig jaar waren we bij beide teams tweede. We willen beter, dus dat moet een eerste plaats zijn”, zegt Bakker. “Bij de Beloftenvrouwen kwamen we vorig jaar slechts een punt tekort”, verzucht hij daarna.

“Vorig jaar was al goed”, bevestigt de gebiedsontwikkelaar. “En dit seizoen: na vijf marathonwedstrijden hebben we drie podiumplekken behaald. We staan twee plekken achter topploeg Albert Heijn Zaanlander. Ook Team Puur ICT-BTZ is een maatje groter dan wij – dat is te verwachten. Maar, we hebben inmiddels een ploeg van winnaars; we hadden Bente Kerkhoff, en we hebben Sofia Schilder en Jet Fransen. Waar winnaars zijn gecreëerd, zullen anderen volgen.”

Hoewel het de ploeg allemaal voor de wind lijkt te gaan, is er altijd een groot obstakel op de baan. De blauw-groenen van Jillert Anema. “Het is Zaanlander tegen de rest. Een ongelijke strijd”, beaamt Wokke. De ploeg van Wokke Vastgoed kan niet op tegen dat professionele team dat vele keren per week traint in Heerenveen. “We focussen op plezier in de sport en het teamgevoel in het koppie: ‘je hoort bij elkaar’.” Is er dan geen klein kansje om de dominante ploeg het moeilijk te maken? “Een vakantiebon voor Marijke Groenewoud”, zegt Wokke grappend. De eerste plek in de Topdivisie blijft voorlopig ver buiten bereik, maar Johan en Gerrit blijven genieten van wat ze bereiken met hun marathonteam.

Beide mannen voelen de kriebels voor de schaatssport. Er volgt nog een laatste sprong terug in de tijd. Bakker was zelf een fervent marathonrijder, door zijn commentaar viel hij op. “Op de Weissensee welteverstaan. Ik had te veel praatjes over wat anders moest, toen moest ik maar mee gaan helpen. Zo rolde ik erin. Het mooist aan al die jaren vond ik dat het niet om een iemand draaide, maar dat iedereen kon winnen binnen het team. Daar haalde ik zoveel voldoening uit. En nu opnieuw: de waardering die je terugkrijgt is zo mooi. Je moet er namelijk wel wat voor opgeven.”

Wokke is wat minder uitgesproken, maar ook hij is door en door verweven met de schaatssport. “Het is gewoon zo gelopen”, begint hij kalm. “Nou,” zegt Bakker. “Lia ten Klei heeft jou het ijs opgetrokken.” Een vuurtje wordt aangewakkerd bij Wokke. “Zij verdient wel om genoemd te worden, dat heeft mij geïnspireerd.” Zij is een van de redenen dat Wokke IJsbaan Hoorn besloot te sponsoren. Maar: de marathon verkiest hij boven de langebaan. “Als ik aan een specifiek moment moet denken is dat er eentje in 2009. Op de Oostvaardersplassen won Sjoerd Huisman de Nederlandse marathontitel op natuurijs. Van blijdschap zakte hij door z'n knieën, met de vuisten omhoog. Een prachtig beeld. Onvergetelijk."

Ondanks het gevoel voor de nostalgie en het verleden van de sport kijken de mannen vooral graag weer vooruit. Naar de eigen ploeg, die veel groeipotentie heeft. Met hun filosofie van ‘blijven doen’ hopen Bakker en Wokke de komende jaren nieuwe talenten aan te trekken en successen te behalen, terwijl ze trouw blijven aan hun intentie. Als ze de kern van Wokke Vastgoed zouden moeten samenvatten? “Nooit opgeven. Gewoon mooi doorgaan.”