Het duurde ruim een half uur na de finish voordat duidelijk werd wie er nu tweede en derde was geworden. De ervaren Colombiaanse Luz Karime Garzon Arboleda was de snelste, maar tussen het voorste wieltje van de twee Nederlandsen zat nauwelijks verschil. “We wisten het ook allebei echt niet”, zegt Van Loon. “Ik maakte een spagaat op de finish, keek opzij en zag allemaal voetjes, ook die van Berber. Ik durfde niet eens te zeggen of ik een podiumplek had.”
“Dit betekent veel voor ons”, vult Vonk aan. “Vaak is het net niet. En dit toernooi was ook wisselend tot nu toe. En nu zijn hier zoveel sterke landen met zoveel sterke deelnemers dat het echt hartstikke mooi is dat we op het podium staan. Het maakt dan eigenlijk niet eens uit wie er tweede en derde wordt.” Doordat de wedstrijd onderdeel is van de World Skate Marathon Tour mochten er ook commerciële ploegen aan de race meedoen. De Nederlandse vrouwen reden daardoor niet in het oranje. Van Loon sloot weer aan bij haar ploeg DOUBLEff en Vonk had het roze tricot van haar team SPSPSK aan.
Eerder dit WK reed Vonk op de andere onderdelen op de baan en op de weg nog min of meer in dienst van Van Loon. Op de marathon was dat niet meer het geval. “Dit was wel even iets anders”, beaamt Van Loon. “Maar we vonden elkaar toch weer vrij snel in de koers. Aan het einde voelde ik dat Berber achter me zat. Normaal gesproken beschermt ze me in die rol, nu kon ze zich positioneren om zelf ook te sprinten. Prima toch? Dat de beste dan mag winnen. Het maakt het specialer dat we dit nu samen doen in de pakken van onze teams. Dat we elkaar ook dan op weten te zoeken in een race.”
Het was een harde koers langs de kust van Pescara. De skeeleraars reden één grote ronde van 42 kilometer en 195 meter over een niet altijd even veilig parcours. Putten, bulten en bochten zorgden onderweg voor veel onrust in het peloton. Bij de mannen waren veel valpartijen (Christian Haasjes viel na drie kilometer uit en ook klassementsleider Bart Swings ging onderuit) en ook in het vrouwenpeloton ging het er hard aan toe. Van Loon: “Het was duwen, trekken, slaan. Die Zuid-Amerikaansen deden alsof het een afvalkoers was, het was echt een harde wedstrijd.” Na de laatste bocht met nog een paar honderd meter te gaan, werd de eindsprint al ingezet. “Ik ging op 400 meter aan en baalde even dat ik geen goud had, maar deze uitkomst is voor nu hartstikke goed.”
Voor beiden betekent het bovendien een flinke bonus in de lucratieve World Skate Marathon Tour, die in november wordt afgesloten op Cuba. “Dat is de laatste stop. Daar zal het deelnemersveld minder sterk zijn, dus daar hopen we weer voor de prijzen te gaan”, aldus Vonk, die eerder in de openingswedstrijd in Sjanghai derde werd.
Van Loon maakte op deze laatste dag van het WK inlineskaten haar toernooi alsnog goed. Op de puntenkoers lukte het net niet en in de afvalkoers op de weg reed ze heel sterk, maar werd ze door een valpartij uitgeschakeld. “Het was een toernooi met ups-and-downs ja. Ik voelde dat ik de hele tijd tegen een medaille aan zat en dat heb ik vandaag laten zien. Dat geeft een gevoel van bevestiging: zie je wel, het kan gewoon. Dat is heel fijn.”
