Ze spreekt bijna geen woord Nederlands en uit zichzelf liever in het Engels of Frans. En toch heeft Mikai van Ommeren ervoor gekozen om voor Nederland, het land van haar vader, uit te komen en is ze voor de Challenge Cup en het NK Kunstrijden naar Den Haag afgereisd. "Ik woon in Divonne les Bains in Frankrijk, maar voor school en het kunstschaatsen ga ik naar Zwitserland toe. Dat is veertig minuten rijden en daar volg ik bij mijn club in Meyrin de schaatstrainingen."
"In Zwitserland mocht ik niet langer met de wedstrijden daar meedoen, omdat ik niet de Zwitserse nationaliteit heb. Mijn vader komt uit Nederland en we komen hier vaak heen om familie te bezoeken. Ik vind het leuk om voor Nederland uit te komen en het winnen van de Nederlandse titel was mijn grootste doel van het jaar. Ik ben erg blij dat dat gelukt is."
"Ik voel me echter niet Nederlands of Japans of zelfs niet Frans. Ik ben niet van één land, maar ik zie van alle drie de culturen wat in mezelf terug. Mijn karaktereigenschappen zijn wel Japans. Ik ben kalm, praat rustig en respectvol. Dat heb ik van mijn Japanse moeder geleerd. Maar ik heb ook de kracht van de Nederlanders in mij. Dat zie je in mijn schaatsen terug, maar ook in mijn doorzettingsvermogen. Als ik iets wil, dan zorg ik ervoor dat het gebeurd."
Onder spanning
Op de Challenge Cup voerde Van Ommeren een mooi gevecht uit met Julia van Dijk en Roos van der Pas, de nummers twee en drie van het NK, maar ook met de buitenlandse toppers als Sara Honda. Maar haar grootste tegenstander was ze zelf: "Ik strijd vaak tegen mezelf", vertelt ze. "Ik wist dat ik fysiek in staat was om het NK te winnen, maar daarvoor moest ik het ook mentaal klaarspelen."
"Voor wedstrijden kan ik soms zo nerveus zijn dat mijn hele lichaam onder spanning staat. Met een mentale coach heb ik er hard aan gewerkt om met die wedstrijdspanning om te leren gaan. Zij heeft me ademoefeningen gegeven en heeft me geleerd waarop ik me moet concentreren als ik een wedstrijd in ga. Zo kan ik nu een stuk beter met die spanning omgaan als voorheen."
"In het verleden liet ik bij dit soort wedstrijden altijd mijn slechtste kürs zien. Dan landde ik mijn sprongen niet en maakte ik geen mooie combinaties. Vandaag is me dat bij de Challenge Cup wel gelukt. In mijn lange kür sprong ik twee goede triples en ook de derde triple was goed genoeg. Zo heb ik niet alleen de Nederlandse titel gewonnen, maar ben ik ook derde geworden in de Challenge Cup. Dat was een grote verrassing voor me en daar ben ik erg trots op."