Direct na de finish gaat er van alles door hem heen. De valpartij van acht weken geleden die hem het WK leek te kosten, de periode erna en de emoties die komen bij het zien van zijn vader en moeder. Toch is het zijn trainingsmaatje Merijn Scheperkamp die Jordy als eerste komt feliciteren. "Ik besef het nog steeds niet", zegt het grote talent als hij even is bijgekomen van alle emoties.
"Toen Merijn dinsdag derde werd op de afvalkoers op de piste vond ik dat al ongelooflijk. Toen was ik zo blij voor hem. Nu komt hij als eerste het parcours oprennen om me te omhelzen. Echt bijzonder!" Na de omhelzing met Merijn springt Jordy de armen in van zijn moeder, die net op tijd is teruggekeerd om de finish van haar zoon te zien.
De moeder van Jordy durft bijna nooit naar de wedstrijd van zoonlief te kijken. Bang voor een grote valpartij. "En dat snap ik wel hoor", vervolgt de wereldkampioen. Zijn moeder loopt daarom tijdens de afvalkoers even weg, ziet vervolgens op het grote scherm dat Jordy het goed doet en komt daarna net op tijd weer terug om de finish te zien. "Toen ik mijn vader en moeder zag, moest ik wel een traantje laten ja."
Ook bij het zien van zijn oma begint er bij Jordy een klein traantje te vallen. Hij denkt aan zijn opa, die anderhalf jaar geleden is overleden. "Toen m'n oma naar me toe kwam, zei ze: wat had opa dit mooi gevonden! Ja, hij was een van m’n grootste fans. Ik draag deze wereldtitel dan ook op aan hem."
Reis
Toch had de droom van Jordy om wereldkampioen te worden acht weken geleden bijna de prullenbak in gekund. Op vrijdag 11 mei ging het tijdens het NK Baan/Weg helemaal mis voor de 17-jarige Midwouder. Tijdens zijn 1000 meter sneed hij iets te fanatiek de bocht aan, waardoor hij vol tegen de reclameborden aanknalde. Geen breuken, maar wel een aantal kneuzingen. "Ik heb heel lang gedacht dat ik het WK niet ging halen."
"Mijn been was continu dik, ik kon er niet op staan. Ik kon daardoor ook niet hard trainen, heb zelfs best wat trainingsdagen laten liggen. De dagen dat we in het hotel zaten, heb ik heel veel gerust. Waarschijnlijk was die supercompensatie goed voor me geweest", lacht de kersverse wereldkampioen. "Toen ik over de finish kwam, ging die hele reis door m'n hoofd. Ik beeldde me in dat ik schreeuwend op m'n fietsje zat, dat ik helemaal naar de klote ging, maar ook dat ik in de boarding knalde. Het is ongelooflijk waar ik vandaan ben gekomen."
Etappes
Dan nog even naar de race. Met Oranje-ploegmaat Teun de Wit reed Jordy een ijzersterke finale. Met nog tien ronden te gaan veroorzaakte de Belg Jason Suttels een valpartij, die het Nederlandse duo net kon ontwijken. Zo bleven ze samen over voor de slotsprint van vijf man. De Wit haakte als eerste af, maar Jordy bleek oppermachtig en kwam als eerste over de streep. "Ik voelde me zo goed, ik kon maar blijven gaan. De Colombiaan duwde me in de laatste bocht nog naar buiten toe, maar ik kon er toch nog overheen komen."
Vooraf had Jordy met zijn eigen trainer afgesproken dat hij tijdens de race niet aan goud mocht denken. "M'n trainer zei: je moet in etappes denken. Eerst overleven en als je bij de laatste vijf bent, mag je pas aan goud denken. Dus toen dat gebeurde, dacht ik: nu ga ik er vol voor", aldus de Noord-Hollander, die nog altijd superlatieven tekort komt. "Dit WK kan nu al niet meer stuk. Ik ben gewoon wereldkampioen in Nederland geworden. Ongelooflijk."