Venijnig Canada haalt het beste bij TeamNL naar boven

William Dandjinou is de huidige ster van de Canadese shorttrackers, maar als team gaven de Noord-Amerikanen tijdens de kwalificatiedag van World Tour 3 anders ook een knap staaltje hardrijden weg. Op de mixed team relay ontfutselden de Canadian Ice Maples – zoals de naam van de ploeg luidt in de World Tour-races – Korea zijn wereldrecord. Die tijd, 2.35,95, stond al sinds oktober 2021 in de boeken, ook in Beijing gereden. Canada dook er met Dandjinou, Steven Dubois, Danae Blais en Florence Brunelle ruim een halve tel (0,53) onder: 2.35,42.

“Erg knap”, vond bondscoach Niels Kerstholt. “Wij hebben wel het idee dat wij dat ook kunnen. Vandaag pasten we een andere wisselstrategie toe”, zei de Utrechter, doelend op Michelle Velzeboer die voor de verandering eens de startrijdster was geweest. “Wanneer we met Xandra beginnen, komt er een hogere snelheid in waarvan beiden in de eerste wisselfase van profiteren.” Het was een van de argumenten die hij aandroeg voor de bewering dat Oranje in staat moet zijn de recordtijd uit de boeken te schrappen. “Liever dan op de Olympische Spelen, dat is het beste moment.” Overigens bleef het Nederlands kwartet vrijdagmiddag niet ver achter (2.36,32).

Met de prestatie bewees Canada wel dat de puike vorm die het in de twee evenementen in eigen land etaleerde, nog niet is verdwenen. “Met name de mannen lieten toen zien hoe je moet shorttracken. Wat waren ze in Montréal dominant”, zo had Kerstholt donderdag al zijn bewondering geuit. “Ik zou het knap vinden als ze dat hier opnieuw flikken, want wij, maar ook de Koreanen en China zijn erop gebrand om te bewijzen dat ze te pakken zijn. Van Canada is bekend dat het doorgaans met een knal aan het seizoen begint als er op de thuisbaan wordt afgetrapt, en daarna wordt het niet beter…”

Op het ijs van het Capitol stadion, dat volgend jaar maart ook het decor is van het WK, voelde Canada zich vrijdag minstens zo thuis. Wie er ook aan de start verscheen, hij of zij knalde eenvoudig door naar de volgende schifting van de verschillende afstanden. Ronduit vermakelijk waren de onderlinge duels die Dandjinou en Jens van ’t Wout uitvochten. Eerst troffen de twee elkaar op de kwartfinale van de 1500 meter. Veelvuldig wisselden ze van positie, het resultaat na het ruim twee minuten durende strijdliedje was voor de statistieken: Jens eerste, William tweede.

In de heats van de 500 meter was de botsing letterlijk nog heviger. Van ’t Wout kwam vanaf startpositie 2 niet heel goed weg, zag vervolgens Dandjinou en de Koreaan Tae Sung Kim voor zich rijden en moest dus op jacht om in elk geval door te stoten naar de kwartfinale. Toen de Aziaat weggleed, kon Van ’t Wout hem passeren, wetend dat de tweede plaats volstond. Dat vond hij zelf echter niet: hij wilde ook de scalp van de boomlange allrounder nog. Dandjinou voelde hoe zijn belager hem naderde om binnendoor te sneaken, stuurde naar links en gooide direct de rem erop. Dat bracht de Koreaan aan de buitenkant weer terug in de race, zelfs op de tweede plek. Van ’t Wout ontsnapte aan de herkansingen dankzij de snel gereden rit: hij ging op tijd door.

“Uitstekend, geweldig, even op de deur kloppen om te laten weten dat-ie er is”, reageerde bondscoach Niels Kerstholt. “De Canadezen zijn goed, maar in elke rit waarin we een mogelijkheid krijgen moeten we proberen te winnen van Dandjinou. Elke race die Canadezen naar huis rijden, dat is wat ik predik naar het team toe. Natuurlijk had Jens ook veroordeeld kunnen worden tot de herkansingsronde, want toen Dandjinou hem ‘stop zette’ kwam dat door een tactisch foutje. Maar ik juich toe dat hij het spel speelde. Jens moet het zo vaak mogelijk tegen de beste rijders in de wereld opnemen. Op dit moment zijn dat de mannen van Canada. Als het een Koreaan is? Ook goed. Hij moet die tegenstanders hebben, niet hopen op een gunstige loting. Vroeger, nog niet zo lang geleden, betekende een goede loting dat hij niet tegen een heel sterke buitenlander hoefde. Hij heeft nu alleen baat bij de beste opponenten tegenover zich. Zo kan hij steeds kijken hoe die te pakken zijn en daar veel van opsteken”, aldus Kerstholt.

Tevreden stelde hij verder vast dat in het kielzog van de kopman andere pionnen van TeamNL net zo goed overeind waren gebleven. Met name Daan Kos en Teun Boer durfden het gevecht aan te gaan met gerenommeerde rivalen. “Dat betekent dat ze beseffen dat ze zelf ook ijzersterk zijn. Op deze manier zijn we ‘podiummateriaal’.” Haast lyrisch werd de oud-shorttracker van Zoë Deltraps resultaten. “Zoë rijdt de sterren van de hemel. Ze verbeterde haar persoonlijk record op de 500 meter met anderhalve seconde, dat is niet normaal. Zo snel als dat meisje momenteel groeit, is prachtig. Ze won bijna haar 1500 meter. Had ze niet te ver buitenomgegaan, dan was het haar gelukt. Ze is door naar het hoofdtoernooi, dat telt.”

Dat gold voor de meesten. Michelle Velzeboer moet op herhaling op de langste afstand, na een verkeerde beslissing in de slotfase van haar race. Ze belandde in het gedrang toen ze binnendoor wilde passeren. “Daar leert ze van, op dit nummer draait het om energiebehoud en snelheid consolideren. Zij en Xandra moeten dit onderdeel veel blijven rijden: daar hebben ze profijt van op hun sterke disciplines, de 500 en 1000 meter.” Deltrap kan zich via de extra ronde alsnog plaatsen voor de 500 meter, net als Kos. Diede van Oorschot moet de 1000 meter overdoen.

De uitslagen van de kwalificatie staan hier