De Nederlandse ploeg scoorde op de slotdag van de World Cup in Milwaukee maar liefst vijf keer goud, maar het opvallendste nieuws kwam van de buitenlandse rijders: Na achttien achtereenvolgende wereldbekerzeges kwam er een eind aan de ongeslagen reeks van Jordan Stolz. Jenning de Boo werd gezien als zijn naaste belager, maar bij hem was de tank leeg na twee weken op razendsnel Noord-Amerikaans ijs.
Het was Tatsuya Shinhama die Stolz zondag op de knieën kreeg op de 500 meter. Met 34,14 was hij een fractie sneller dan de man uit Kewaskum. Daarmee kwam de lange reeks van World Cup-overwinningen ten einde voor Stolz, die na twee drukke weekenden vermoeidheid voelde en menselijke trekjes vertoonde. Ook Jenning de Boo kampte met een lege batterij. De toprijder van Reggeborgh was eerder nog dé uitdager van Stolz, maar kwam zondag niet in de buurt. Met 34,53 eindigde hij op de tiende plek en was Merijn Scheperkamp de beste Nederlander.
“Ik had het na gisteren echt gehoopt om Stolz te pakken”, zei De Boo bij de NOS. “Maar de tank is leeg, meer zat er niet in. Ik denk dat het goed is dat we morgen weer naar huis gaan.” De race was er een vol kleine foutjes die De Boo niet verder brachten dan de tiende plek. “Puur vermoeidheid, dat merk ik aan alles. Vandaag kon ik het niet nog eens en ik denk dat je bij Stolz ook ziet dat hij elk World Cup-weekend drie afstanden rijdt. Die heeft ook geen oneindige hoeveelheid conditie.” Voor De Boo is het een waarschuwingsschot richting het Daikin NK Afstanden, waar hij als groot favoriet aan de start komt. “Ik kan me geen fouten veroorloven”, weet De Boo.
Merijn Scheperkamp is zo’n man die kan profiteren als De Boo steken laat vallen. Op de valreep van de Noord-Amerikaanse campagne reed de sprinter van Team Essent een persoonlijk record (34,41) en werd hij vijfde. Daarmee was Scheperkamp de beste Nederlander. “Echt chill”, verklaarde hij na afloop. “Een persoonlijk record en een top-vijf in de laatste wedstrijd voor het NK. Ik kan met vertrouwen naar Heerenveen.”
Scheperkamp moest deze winter vaak zijn meerdere erkennen in De Boo, maar de vorm is de laatste weken groeiende. “Ik kan beter worden tijdens het seizoen en daar geniet ik heel erg van. Ik kom steeds dichter bij die jongens en op het NK hoop ik te kunnen strijden met die andere gasten.” De nederlaag van Stolz kwam voor Scheperkamp niet als een verrassing. “Hij lijkt voor de buitenwereld misschien onverslaanbaar, maar ik wist al langer dat hij wel te kloppen is. Ik geloof ook dat ik dat kan doen.”
Femke Kok heeft voorlopig niets te dulden van de concurrentie, zij is op de 500 meter veruit de sterkste bij de vrouwen. Zondag boekte ze alweer een overwinning, dit keer in 37,02. Ze deed het met dusdanig veel overtuiging dat de vraag rijst waar de concurrentie mee bezig is. Die zijn in alle eerlijkheid in geen velden of wegen te bekennen. Erin Jackson – die dit weekend na een periode van rugproblemen weer een beetje op haarzelf begon te lijken – kwam tot op 43 honderdsten (37,45).
De anderen volgden vlak achter de Amerikaanse, maar het gat naar de sprintster van Reggeborgh is enorm. “Jackson komt terug van haar blessure en die rijdt best aardig”, monstert Kok de concurrentie. “Als je nu pas weer voluit kunt starten, dan lever je best wel wat in. Maar ik vind dat de Japanse meiden steeds dichterbij komen. Gisteren stond Kurumi op het podium, vandaag is Yoshida in de buurt. Die komen eraan en dat houdt mij scherp. Nu probeer ik gewoon mezelf elke keer uit te dagen en sneller te gaan. Dat gaat aardig, een rondje 26,5 heb ik nog nooit gereden op een laaglandbaan.”
Joy Beune, Antoinette Rijpma-de Jong en Marijke Groenewoud deden zondag wat van hen verwacht werd met goud op de team pursuit. Het drietal reed een stabiele race en deed genoeg om de Japanse vrouwen op afstand te houden. Zij eindigden op anderhalve seconde als tweede. De verwachte tegenstand van de Canadese vrouwen bleef uit, zij stelden met de zesde en laatste plaats hevig teleur.
Bij de Nederlandse mannen is er zoals altijd meer discussie over de opstelling van bondscoach Rintje Ritsma. Na het mislukte experiment met Joep Wennemars in Nagano werd Bart Hoolwerf - die de World Cups hoofdzakelijk rijdt voor de mass starts - ingepast in de achtervolgingsploeg. De marathonschaatser van Reggeborgh hield lang gelijke tred met Chris Huizinga en Beau Snellink, maar kon niet duwen en had het in de slotronden zwaar om de Essent-mannen bij te houden.
Ook andere ploegen lieten steken vallen waardoor Nederland tot de vierde stek kwam, op een kleine twee tienden van het brons. Reden tot tevredenheid bij Huizinga en Snellink. “Dit was niet zo slecht”, vertelde Huizinga bij de NOS. “Het is zeven tienden tot de tweede plek en twee tienden tot het brons. Het podium zit erin voor ons, maar in de laatste twee ronden was het verval te groot. Het gaat weer de goede kant op, maar ik vind dat het wel tijd wordt om weer eens een podium te pakken. Dat is al veel te lang geleden.”
Angel Daleman en Wesly Dijs pakten deze keer goud op de mixed gender relay. Het tweetal was in de laatste heat dominant en met een sterke slotronde van Dijs was het duo veruit de snelste. Canada pakte het zilver terwijl Noorwegen op de derde plek eindigde.
Uitslagen van de World Cup in Milwaukee staan hier.
