Ids Postma in 1998
We gaan terug naar eind november 1997. Met de komst van de klapschaats is geen wereldrecord meer veilig, zo bleek die maand. Sterker, het was op de 1500 meter nauwelijks nog bij te houden wie de snelste van de wereld was. In Calgary, op dat moment ’s werelds snelste ijsbaan, zorgde onze landgenoot Jan Bos op 28 november voor een verrassing door als eerste man de 1.49-grens te doorbreken. Ter vergelijk: het wereldrecord stond op dat moment op naam van de Canadees Neal Marshall, die in maart van dat jaar 1.50,05 klokte. Maar de tijd van Bos, gerealiseerd tijdens een Canadees-Amerikaanse wedstrijd, werd niet als wereldrecord erkend.
Toen in Calgary iedereen op één oor lag, zette Ids Postma op de eerste dag van de wereldbekerwedstrijden in Berlijn – op 29 november – zijn turbo aan. De Fries snelde op zijn afstand naar 1.49,81. Deze tijd, op de weinig geroemde ijsvloer van het Sportforum Berlin-Hohenschönhausen, was imponerender dan de toptijden op de hooglandbaan van Calgary.
Maar de kille cijfers in Canada waren uiteindelijk beter dan in Berlijn. Op het moment dat Ids Postma zijn ogen sloot, reden op de Olympic Oval twee Canadezen – Kevin Overland en Jeremy Wotherspoon – in een onderling duel de Nederlander al weer uit de recordboeken. Overland was met 1.49,07 de nieuwe wereldrecordhouder. Ook dat gebeurde op 29 november.
Maar als we dan toch op de officiële en officieuze toer bezig zijn: was de tijd van Ids Postma wel echt een record? Natuurlijk! Of toch niet? Als we het tijdverschil tussen Berlijn en Calgary mee laten wegen, heeft Postma het wereldrecord op de 1500 meter namelijk nooit in handen gehad. De Fries reed zijn recordtijd rond 17.30 uur Nederlandse tijd in Berlijn; Overland kwam zondagochtend kwart voor één Nederlandse tot 1.49,07. Aha, 30 november, hoor ik u denken. Nee, zaterdagmiddag 29 november 16.45 uur Canadese tijd. Overland was dus drie kwartier eerder dan Postma.
Hoe dan ook, in de gauwigheid had de directie van de Berlijnse ijsbaan al een prachtig wandbord-met-inscriptie gemaakt. ’Ids Postma Weltrekordhalter fünfzehnhundert Meter’, zoiets stond er op. Dat wilde men, trots als men was op het allereerste wereldrecord ooit gereden op Berlijns ijs, tijdens het slotbanket aan de Dearsumer geven. Maar Postma was onmiddellijk na de wereldbekerwedstrijd vertrokken. "Wat heb ik aan records", riep hij geïrriteerd, om vervolgens in recordtijd met zijn auto naar Dearsum te zoeven…
Huub Snoep is hoofdredacteur van het magazine SchaatsSport