Ondanks vele ontsnappogingen draaide de Grand Prix 5 | LKAB Luleå Sprint uit op een massaspurt. Luc ter Haar stak zijn schaats als eerste over de finish, al had hij de winst zeker aan zijn ploeggenoot Christian Haasjes gegund.
“Het was een chaotische sprint”, blikt Ter Haar terug. Na vijftig kilometer koers stormde bijna het gehele peloton af op de finishstraat, met de wind gedeeltelijk in de rug. Luc ter Haar, die zijn ploeggenoten was verloren, moest zich alleen zien te positioneren. Hij koos ervoor zich achter de mannen van A-ware te verschuilen, met de gedachte dat ze de sprint vroeg zouden aantrekken. Daarin had de 31-jarige marathonschaatser gelijk. Hij kon vroeg de kop van de wedstrijd pakken en deze vasthouden tot aan de finish. Net als op de Weissensee wint hij daarmee de kortste wedstrijd van de week.
“Hoewel de uitkomst perfect was, was dit niet de perfecte race”, concludeert Ter Haar desondanks. “Een kleine groep kwam drie rondes voor het einde weg. Omdat wij er als ploeg niet bijzaten, moesten we ons helaas oproken. We hadden liever zelf de sprint aangetrokken”
In die kopgroep zaten drie afgevaardigden van Reggeborgh (Crispijn Ariëns, Gary Hekman en Jordy van Workum). Genoeg reden voor de mannen van Bouwselect De Haan Westerhoff om in actie te schieten. Ronald Kruijer, Niels Overvoorde en Christian Haasjes verrichten het kopwerk om de peloton weer aan te laten sluiten bij de eerste rijders.
Luc ter Haar had liever gezien dat hij de plek van Haasjes had ingenomen, maar bevond zich te ver van achteren om alert te kunnen reageren. "Ik vond het jammer dat hij zoveel energie moest steken in de achtervolging. Hij was gisteren zo goed, ik had nu voor hem willen rijden. Mezelf schuldig voelen is misschien wat overdreven, maar ik had graag wat teruggedaan."
Het siert de bescheiden rijder en bevestigt zowel de teamgeest als de vorm van de ploeg. Dat kwam tijdens de vierde Grand Prix ook al naar voren. Ronald Haasjes durfde in de kopgroep te pokeren, omdat hij wist dat zijn ploegmaat en broer Christian sterke benen had achterin. Ook vandaag was de jongste van de twee Haasjes in vorm, maar zette hij zijn goede benen in voor zijn teamgenoot. “Helaas, maar als ploeg hebben we gewonnen en dat is super”, sluit Ter Haar af.
Vlak achter Ter Haar finishte Harm Visser als tweede. “Het was wonderbaarlijk dat me dat nog lukte. Ik begon van te ver. Ik zat achter Evert Hoolwerf gepositioneerd en kwam in de kluts. Op 500 meter van de streep lag ik op een tiende of elfde positie. Ik heb van kont naar kont gereden en ben blij dat ik nog tweede werd.”
Door zijn podiumplaats nam Visser het oranje over van Sjoerd den Hertog. “Op papier paste deze koers van vandaag het best bij mij. Maar voor de 200 van zaterdag hebben we een goede ploeg. Daar gaan we voor, met mij in het oranje.” Helaas zonder ploeggenoot Robert Post, die wegens een heupblessure vroegtijdig zijn laatste Zweden-trip moest afbreken.
