Hoe anders is de zomer voor ons in tegenstelling tot de winter. In de winter zit ik elke maand in een ander land naar buiten te kijken. Dan zie ik sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen en mensen dik ingepakt met hun boodschappen sjouwen.
Of ik zie armoede leven naast rijkdom en grote, hoge wolkenkrabbers tegenover sloppenwijken. Ik hoor vreemde talen. Zingende Italianen, grommende Duitsers, ratelende Chinezen en schreeuwende Amerikanen. Als de Friezen onder ons hun taal ten gehore brengen, klinkt dat ineens vertrouwd.
Als ik in de winter naar buiten zit te kijken zijn niet alleen de bomen kaal, de wolkenkrabbers hoog en de buitenlucht fris, ik zit ook met een ander gevoel naar dat alles te kijken. In de winter moet eruit komen waar ik in de zomer zo hard aan heb gewerkt. Ikzelf en de mensen om mij heen, verwachten prestaties. Klinkende prestaties om precies te zijn. Naast het feit dat ik die prestaties zelf wíl halen, want daar werk ik met plezier zo hard voor, móet ik ze ook halen.
Ik leef namelijk van mijn A-status die ik elk seizoen opnieuw moet verdienen. Die A-status wordt door het NOC*NSF verstrekt aan topsporters die bij de top acht van de wereld horen of bij de top drie van Europa. De A-status zorgt ervoor dat ik fulltime kan shorttracken en niet hoef te werken om mijn huur en basisbehoeften te betalen. Als ik naast het trainen nog zou moeten werken, zou ik niet op dit niveau kunnen presteren.
De bomen en de wolkenkrabbers die ik dan buiten zie staan veranderen in tegenstanders die ik wil verslaan…
Regendruppels dus op dit moment op het raam. Het geluid doet mij denken aan mijn kamertje in Zoetermeer. Voordat ik in Heerenveen kwam wonen om hier te schaatsen, woonde ik in Zoetermeer en had ik een kamer op het westen. Daar stond de wind vrijwel altijd op en als het regende, tikten de druppels tegen het raam. Toen ik daar naar buiten keek, droomde ik vooral.
Ik droomde van medailles op internationale wedstrijden, van een Europese titel en een medaille op een wereldkampioenschap. Dromend staarde ik naar de huizen tegenover mij die veranderde in stadions waar ik de grote wedstrijden zou racen…
Misschien kijk ik dit jaar in China naar buiten, met een gouden WK medaille om mijn nek en veranderen de sloppenwijken en de grote, hoge wolkenkrabbers in toeschouwers, die als één ratelende Chinees zonder klassenonderscheid, beginnen te juichen…