Met de zege op de ploegenachtervolging vereffende Wüst een rekening met zichzelf. "Het is goed om wat recht te zetten na Turijn en Vancouver", vertelde ze.
In 2006 en 2010 kwamen de Nederlandse dames niet in de buurt van de medailles. De wens om dat recht te zetten zat diep bij Wüst. "Dat was heel teleurstellend. We werden twee keer zesde terwijl we toen ook op het podium hadden moeten staan."
De Spelen van Vancouver liepen als een rode draad door Wüsts prestaties in Sotsji. "Als je me vier jaar geleden had verteld dat ik hier twee keer goud en drie keer zilver zou winnen had ik je niet geloofd."
"Ik zat toen fysiek op zeventig procent van wat ik nu ben. Dat werkte ook mentaal door. Maar de gouden medaille die ik daar won gaf me wel de rust en het vertrouwen. Toen wist ik: ik kan het nog wel."
Na de vorige Spelen kreeg Wüst haar training en haar leven goed op de rit. "Ik ben persoonlijk, mentaal en ook fysiek enorm gegroeid", zei ze. "Ik ben weer in balans."
Dat evenwicht is een van de redenen dat ze deze Winterspelen zo succesvol was. Wüst was door haar uitslagen van de afgelopen jaren voor Sotsji de grote favoriet op meerdere afstanden, maar kon die druk goed aan. "Ik ben blij dat ik bewezen heb dat ik ook als favoriet kan presteren."
Dat ze rustig bleef, betekende niet dat het eenvoudig was, haar medaillejacht aan de Zwarte Zee. "Het waren hele zware Spelen omdat ik steeds opnieuw moest opladen, maar ik heb van elk moment genoten."
De zilveren medailles op de 1000, 1500 en 5000 meter waren dan ook geen teleurstelling, benadrukte Wüst. "Ik kan me deze Spelen niets verwijten. Ik ben op die afstanden op waarde geklopt. Ik ga als een heel tevreden mens naar huis."
Met de gouden medaille op de ploegenachtervolging mag Wüst zich de beste olympiër ooit noemen, ze passeerde wielrenster Leontien van Moorsel en zwemster Inge de Bruijn. "Dat is bizar. Ik besef dat nog niet. Ik was vooral bezig met deze ploegenachtervolging."